من چیستم که دم زنم از عشق روی تو

من کیستم که راه دهندم به کوی تو

از هر طرف به سوی تو راه است واین عجب

کز هیچ سوی کس نبرد ره به سوی تو ...

... گفت دانی از چه بر رویش کلف افتاده مه

گفتم آری بسکه رخ می سایدت برخاک راه

گفت مه را راستی با من شباهت هیچ هست

گفتمش بالله نه مه دارد کجا زلف سیاه

گفت مه راهیچ دانی با رخ من فرق چیست

گفتم آری از زمین تا آسمان گل تا گیاه ...

... به خاطری تو مرا صبح و شام درگه وبیگه

به راه عشق تودر هر قدم چهی است به راهم

ندانم عاقبت آید چه بر سر من از این ره ...

... ز شیخ وشاب مجو دین ودل در این کشور

ز بسکه راه دل ودین ز شیخ وشاب زده

ز ما زمانه هر آن عقده ای که در دل داشت ...

... عجب مدار به شهر ار به خواب کس نرود

که ترک چشم توبر خلق راه خواب زده

دونیمه زلف تو افتاده از یمین ویسار ...

... اگر به دولت قارون رسی تهی دستی

مگر نه ما و تو را راه مرگ در پیش است

بگیر توشه ای از بهر راه تا هستی

دلا که گفته نهی نام خود بلند اقبال ...

... کز مشک تر ز زلف همی بار می کشی

هر گه به راه بادگشایی گره ز زلف

گویا که روح از تن عطار می کشی ...

... خط نشان دگر چه به دیوار می کشی

ای دل اگر نه اشتر مستی به راه عشق

تا چندخار می خوری وبار می کشی ...

... اقبال تو بلندشود همچو من اگر

از خاک راه خوارتر وپست تر شوی

... تازم به دشت عشق تو کو بار ناچخا

پویم به راه مهر توکو روی کلمرا

آن راکه نیست مهر تو در دل به روزگار ...

... روی گندم گون یار من بود باغ بهشت

راه آدم تا زنی مانند شیطان بینمت

آتشین روی نگارم هست نمرود از جفا ...

... گاه همچون آورده گاهی چو شریان بینمت

روز وشب پیراهن لعل لب یاری مگر

دشت ظلماتی که گرد آب حیوان بینمت ...

... تا بداننداینکه جای در به دریا بار شد

گاه خضر راه مردم گشت در ظلمات دهر

گمرهان را رهنما و رهبر و رهدار شد ...

... به بلا گشته مبتلا دل من

دل به دل راه دارد از چه سبب

ره ندارد دل توبا دل من ...

... سنگ بارد گر از فلک بسرم

نیست از عشق در دلم اکراه

هر که مولای اوتو می باشی ...

... رو به هر سو رود به چاه افتد

آنکه را نیست سوی کوی تو راه

دوش پرسیدم از خرد که بگو ...

... لاله دیدم نهاده بردل داغ

غنچه بر تن دریده پیراهن

بود گل در شکفتگی رخ دوست ...

... لیس فی الدار غیره دیار

راهم افتاد در کلیسایی

دیدم آنجا نشسته ترسایی ...

... کس نداند یک از هزاران را

من شدم راهزن به امت توح

که کشیدند رنج طوفان را ...

... ناگهان عشق گفت درگوشم

که دراین راه عقل شد پامال

تاکه آگه شوی زمن بشنو ...

... نه چو چشم تودیده ام جادو

دوش بودم به فکر راه نجات

عشق گفتا مگر ندانی تو ...

... که دهدد جای نور را درچشم

که دهد راه مهر را به قلوب

که چنین کرده نار را محرور ...

... صدای زاری من در فلک رسد به ملک

تو نیز راه چنان روکه رهروان رفتند

ز لوح سینه مکن نقش دوستی را حک ...

... گر برهمن آدمی را می زند ره نی عجب

صاحب دیوان نگر راه برهمن می زند

نان مردم را همی برد بتر کرد از کسی ...

... همرنگ مشک از فر وهمسنگ عنبری

کافر شنیده ام که ندارد به خلد راه

جا کرده ای به خلد تو با اینکه کافری ...

... زینت فزای چهره خوبان شدی مگر

مشکین غبار راه خداوند دلدلی

شاهنشهی که هستی عالم ز هست اوست ...

... د رطوروطرز دلبری الحق که چابکی

در راه ورسم رهزنی انصاف پر فنی

گه سربلندداری وگه افکنی به زیر ...

... زیرا که گه مشوش وگاهی مرتبی

گه راهزن چواهرمنی گه خدا پرست

درحیرتم به کار تو کاندر چه مذهبی ...

... ترسم سرت برند بیا سرکشی مکن

گردی اسیر بند دگرراه دل مزن

با آفتاب ومه کنی ای زلف همسری ...

... آبروی دوکون اگر جویی

بایدت کم ز خاک راه شوی

کی چو یوسف شوی عزیز به مصر ...

... که بخت ما شود بیدار از خواب

وگرنه راه امید است مسدود

ز هرکوی وزهر سوی وزهر باب ...

... زاین خبر مستی مرا از سر پرید

دست غم پیراهن صبرم درید

گفتم ای زن راست گفتی چاره چیست ...

... خیز واز دروازه رو بیرون ببند

راه بر زوار خسبی تا به چند

هر که را دیدی بکن ازتن لباس ...

... شد از او روشن زمین و آسمان

دو نفر دیدم همی از راه دور

در دلم جا کرد صدوجدو سرور ...

... از نگاهی دل ربود از دست من

رهزنی را همچومن شد راهزن

کرد شیطان آندم از شهوت پرم ...

... پای را از خانه بگذارم به در

شوهرم شاید به راه کج فتاد

بر زیارت هم مرا رخصت نداد ...

... گفتم او را ای سوار دادگر

رو به راه خود وز اینجا درگذر

خود خلاصی یافتی از دست من ...

... آمدی بیرون فلانت هست نام

چند روز است اینکه می بودی به راه

گم مکن ره را که می افتی به چاه ...

... چرا فاخته زد چنین گول تو

چرا اندر این راه شد غول تو

بود فاخته از دل ودیده کور ...

... سقر هست یک نقطه بیش از سفر

براه سفر هر طرف رهزنی است

به هر گوشه در راه اهریمنی است

سفر زحمت و رنجها آورد ...