... چون روی بدین دیار کردی

وین هفت شتر قطار کردی

شد عرش بدان بزرگواری ...

... هر دم از شوق سفر چون اشتران سرخ موی

می کشد بر روی زردم قطره های خون قطار

پشت خم گردد چو گردن ناقه را در بادیه ...

... چو ذره رقص کنان مهر در هوای من است

قطار روز و شب افتاده سایه و نوری

ز اوج کنگره کاخ کبریای من است ...

محمل رحلت ببند ای ساربان کز شوق یار

می کشد هر دم به رویم قطره های خون قطار

زودتر آهنگ ره کن کآرزوی او مرا ...

... به راه شوق وی از چشم خون فشان هر دم

چو سرخ مو شتران قطره ها قطار کنم

نیارم آنکه نگارم به نامه شرح غمش ...

... پذیره شترش رفت جان ز حجره تن

ز حجره چون شترش دیده شد قطار سرشک

چو سرخ مو شتران قطره زد ز حجره من ...

شاعری پیش صاحب عباد قصیده ای آورد هر بیت از دیوانی و هر معنی زاده طبع سخندانی صاحب گفت از برای ما عجب قطار شتر آورده ای که اگر کسی مهارشان بگشاید هر یک به گله دیگر گراید

همی گفتی به دعوی دی که باشد ...

... بسی کسی که بدین نوع غرق این دریاست

اگر قطار فلک جمله بگسلند از هم

غریق را ز خس موج رو کجا پرواست ...

... زمین که کوه پر از لعل و زر بهم پیوست

خزینه کش شتران تو در قطار کشد

یگانه آ پی تسبیح و ذکر خیر تو عقل ...

... از زخم تیر بسکه بهم دوخت مرغ را

صد مرغ در قطار بهم چون کلنگ کرد

یک حمله کرد لشکر جمشید را شکست ...

... این میری و وزیری و خرگاه و طمطراق

وین اسب و اشتران و قطار و مهار هیچ

این مال و ملک و آب و زمین و سرای و باغ ...

... بهر نثار محمل گردون شکوه تست

زمزم که چون ستاره کند قطره ها قطار

پاک از گنه شد آنکه نثار تو کرد جان ...

... گر رود سوی هفته رفته

بگذرد از قطار آن هفته

شاه چون میل اسب تازی کرد ...

... توسنش را آسمان از نقره مه نعل بست

محملش را چون قطار ناقه هفت اختر کشید

نقش بند رغبتش بهر تماشای ملوک ...

... که صبح روز جرایم همی شود هشیار

قطار ناقه و بار گهر اگر بخشد

بسایلی که ز احسان ازو عجب مدار

که همتش دم تحریک می تواند داد

بکمترین گدایان قطار همره بار

اگر بود بمثل آن قطار هفت اختر

و گر بود ز صنادق چرخ بار قطار

قطار هفته ایام را همیشه قضا

بدست سلسله آل او سپرده مهار ...

... مسندمنصوب من از همگنان مرفوع تر

زر برایت در قطار اهل دعوت داشتند

بختیان من به پیش آهنگی از گردون گذر ...

... بهر یک تن چو کند قافله جود روان

نگسلد تا به دم صور قطارش ز قطار

عدل او چون شکند صولت سر پنجه ظلم ...

... وز سخنهای قوی خلعت پر زور مدام

بختیانم به قطارند و روان در اقطار

وز جواهر کشی بار دواوین منست ...

... هرگز ز هم نمی گسلد کاروان لعل

زان قطره ها که بر رخ من می شود قطار

دست فلک ز رشته تدبیر تافتن ...

... گر بمانم بینی از نظمم به آن درگه روان

کاروانهای جواهر را قطار اندر قطار

ور نمانم روزگار شه بماند کانچه من ...

... وه چه گفتم چون شود محمل کش اجلال تو

ناقه دیرینه سال باز مانده از قطار

دست مظلومان چنان کردی قوی کاهو بره ...