... با خویشتن از رشک مدارا نتوان کرد

در راه محبت خضری را چه کند بس

گر سرخوشی از باده مرادست بیاشام ...

... از این رخت شراب آلوده ات ننگ آیدم غالب

خدا را یا بشو یا بفگن اندر راه سیلابش

... از شاهدان به نازش عهد وفا برقص

ذوقی ست جستجو چه زنی دم ز قطع راه

رفتار گم کن و به صدای درا برقص ...

... از خود برون نرفته و در هم فتاده تنگ

در راه حق به گبر و مسلمان خورم دریغ

زین دود و زین شراره که در سینه من ست ...

... مطرب به الحان یک طرف ساقی به صهبا یک طرف

خارافگنان در راه من ترسان ز برق آه من

طفلان نادان یک طرف پیران دانا یک طرف

وامانده در راه وفا از بیخودی ها جابجا

نقدم به منزل یک طرف رختم به صحرا یک طرف ...

... تجلی تو به دل همچو می به جام عقیق

به راه شوق بر آن آب خون همی گریم

که قطره قطره چو ابرم چکیده از ابریق ...

... ز پاره جگرم در دهن نهاد عقیق

به راه کعبه هلاکم نمی کنی باور

تو ای که بیهده باز آمدی ز بیت عتیق ...

... با غریبان لب جیحون به دمی آب بخیل

بنه و بار به شبگیر درافگنده به راه

آن که دانست سراسیمگی صبح رحیل ...

... هر قدم لختی ز خود رفتن بود در بار من

همچو شمع بزم در راه فنازاد خودم

تا چه خونها خورده ام شرمنده از روی دلم ...

... تو دست و دلی داری و من پای ندارم

بگذار که از راه نشینان تو باشم

پایی که شود مرحله پیمای ندارم ...

... بوی جگرم می دهد از خون سر هر خار

شد پای که در راه وی افگار ندانم

زخم جگرم بخیه و مرهم نپسندم ...

وحشتی در سفر از برگ سفر داشته ایم

توشه راه دلی بود که برداشته ایم

لغزد از تاب بناگوش تو مستانه و ما ...

... کان به آرایش دامان نظر داشته ایم

ناله تا گم نکند راه لب از ظلمت غم

جان چراغی ست که بر راهگذر داشته ایم

تو دماغ از می پر زور رسانیده و ما ...

... کار دشوار است و ما بر خویش آسان کرده ایم

رنگ ها چون شد فراهم مصرفی دیگر نداشت

خلد را نقش و نگار طاق نسیان کرده ایم ...

... نامه شوق تو باز از طرف عنوان کرده ایم

حیف باشد خارها در راه مهمان ریختن

با خیالش شکوه از بیداد مژگان کرده ایم ...

... لب پر دعوی شیرین دهانان

سر راه ترا در خاک روبی

نسیم پرچم گیتی ستانان ...

... ای که به حکم ناکسی تیره ز عیش غالبی

خیز و ز راه داوری بال هما به گاز ده

... اینقدر گران نبود ناله ای ز بیماری

وه که با چنین طاقت راه بر دم تیغ ست

پای برنمی تابد رنج کاوش خاری ...

... گل دیدمی و روی ترا یاد کردمی

رفت آن که گر به راه تو جان دادمی ز ذوق

از موج گرد ره نفس ایجاد کردمی ...

دل که ازمن مر ترا فرجام ننگ آرد همی

بر سر راه تو با خویشم به جنگ آرد همی

پنجه نازک ادایش را نگاری دیگر است ...

... جنون رشک را نازم که چون قاصد روان گردد

دوم بی خویش و گیرم نامه اندر نیمه راه از وی

چه سنجم داوری با سامری سرمایه محبوبی ...

... دوش را قدر گرانسنگی باری ندهی

سر به راه دم شمشیر جوانی ننهی

تن به بند خم فتراک سواری ندهی ...

... حیف گر تن به سگان سر کویی نرسد

وای گر جان به سر راهگذاری ندهی

رهزنان اجل از دست تو ناگاه برند ...

ای دوست به سوی این فرومانده بیا

از کوچه غیر راه گردانده بیا

گفتی که مرا مخوان که من مرگ توام ...