... نعره مستانه در بالا فکن

چون نظیرت نیست در دریا کسی

خویش را خوش در بن دریا فکن

خون رز بر چهره گل نوش کن ...

چو دریا شور در جانم میفکن

ز سودا در بیابانم میفکن ...

... کلی به دل جهان فرو شو

دریا که تو را به خویشتن خواند

نعره زن و جان فشان فرو شو ...

... چون بوی زلفش یافته می بر مصلا ریخته

چون قطره دریا کش زبون اشک وی از دریا فزون

دریای دل یک قطره خون یک قطره دریا ریخته

آنجا که قومی همنفس می می دهند از پیش و پس ...

... جان غرقه سودای دل تن نیز ناپروای دل

عطار از دریای دل صد گنج پیدا ریخته

... عاشقان در جست و جویت صد هزار

تو چو دری در بن دریا شده

از میان آب و گل برخاسته ...

... ور به یک صورت فرو ریزی چو گلبرگی ز بار

کی رسد دریا به تو تو مست از پیمانه ای

قفل عشقش کی گشایی گر کلیدی نبودت

هر دم از انسی نو و دردی نوش دندانه ای

من چه گویم چون درین دریا دو عالم محو شد

شبنمی را کی رسد از پیشگه پروانه ای ...

... تو پیش صف چه آیی چون نه زنی نه مردی

مردان هزار دریا خوردند و تشنه مردند

تو مست از چه گشتی چون جرعه ای نخوردی ...

... هان تا به دفع کردن گرد سپر نگردی

گرچه میان دریا جاوید غرقه گشتی

هش دار تا ز دریا یک موی تر نگردی

گر عاقل جهانی کس عاقلت نخواند ...

... برآرد از تو آن یک دم دماری

چه گردی گرد این دریای اعظم

که جایی غرقه گردی زار زاری

اگر موجی ازین دریا برآید

نماند صورت و صورت نگاری

ز دریا چند گویی چون ندیدی

ازین دریا به جز پر خون کناری

تو معذوری که پشمین دیده ای شیر ...

... به تریاک سعادت کی رسانی

گهی تابوتم اندازی به دریا

گهی بر تخت فرعونم نشانی ...

... چون به یک قطره دلت قانع ببود

جان خود را کل دریا چون کنی

غرق دریا گرد و ناپیدا بباش

خویش را زین بیش پیدا چون کنی ...

... چون دایره ای گردان بی پای و سرم بینی

چندان که درین دریا می جویم و می پویم

از آتش دل هر دم لب خشک ترم بینی ...

... گر بکوشی در میانه بیخود اکنون هم شوی

رنگ دریا گیر چون شبنم ز خود بیخود شده

تا شوی همرنگ دریا گرچه یک شبنم شوی

چیست شبنم یک نم از دریاست ناآمیخته

گر بیامیزی تو هم در بحر کل بی غم شوی ...

... خشک لب هم مبتدی هم منتهی

قعر این دریا جزین دریا نیافت

دیگران هستند از مشتی کهی ...

... کارم اکنون ز دست من بگذشت

که در افتاده ام به دریایی

نیست غرقه شدن درین دریا

کار هر نازکی و رعنایی ...

... روزی دو سه گر از ما گشتی تو چنین تنها

باز آی سوی دریا تو گوهر دریایی

پس گفت در این معنی نه کفر نه دین اولی ...

... واحرام درد گیر درین کعبه رجا

گویند پشه بر لب دریا نشسته بود

در فکر سرفکنده به صد عجز و صد عنا

گفتند چیست حاجتت ای پشه ضعیف

گفت آنکه آب اینهمه دریا بود مرا

گفتند حوصله چو نداری مگوی این ...

... ز بس که اشک فرو ریختم ز چشمه چشم

به مد و جزر یکی شد دل من و دریا

محیط خون نقط دل ز چشم از آن دارم ...

... ورای این چه توان گفت ماورای ورا

ز فیض نقطه نام تو همچو دریایی

محیط گشت و چنین نامدار شد طغرا ...

... چو بحر دست تو در جود گوهر افشان شد

فروچکید ز هر قطره ای دو صد دریا

ز فرق تا به قدم ابر اشک گشت از رشک

ز زیر تا به زبر بحر آب شد ز حیا

به رشح جام تو دریای خشک لب تشنه است

عجایبی است ز دریای آب استسقا

ز خجلت کف تو بحر کف چو بر سر زد ...

... شیر مردا ساغری خواه از کف ساقی جان

زانکه دریاهای عالم رشح آن یک ساغر است

گر از آن صد ساغرت بخشند جز تشنه مباش

کانکه او سیراب شد نه رهرو و نه رهبر است

هفت دریا را نمی بینی که از بس تشنگی

خشک لب مانده است اگرچه هفت اندامش تر است ...