... ره مرو ذاک فی الطریق

چون مسافر رسد به امن آباد

طریق رنج راه خودش نیاید ...

... گر میانت چو کمر در نتوانیم گرفت

یار چون لشکری افتاد مسافر گشتیم

ترک دنباله ی لشکر نتوانیم گرفت ...

... نشانی میدهد هر کس به جایی

تفحص کردم از قوم مسافر

مگر گفتم بود مشکل گشایی ...

... در سفر موقوف نبود بی جزع

خاصه چون باشد مسافر بی طمع

گر تفرج را کسی غربت کند ...

... منزل و مرحل به دست او بود

گر چنین باشد مسافر را سفر

بر مراد خویشتن یابد ظفر ...

... خوی شد از پوست برون آمده

پای مسافر بره گرم دور

ز ابله پر قبر چو نان تنور ...

... تب لرزه گرفته استخوانش

دانست مسافر خردمند

کو را چه شکنجه شد زبان بند ...

... زبان ز پرسش آیندگانم آبله شد

کز آن مسافر ره دور من خبر نرسید

بسوختم به شب هجر و کنج تنهایی ...

... خوش است باد و لیکن چه سود چون خبری

از آن مسافر ره دور ما نمی آرد

بکشت کندن جانم ز هجر و مردن نیست ...

... وه که آن آشنای یار نیامد

عمر بگذشت و زان مسافر بدخو

یک سلامی به یادگار نیامد ...

... تعویذ عمر بایدم اندر شب فراق

یک نامه زان مسافر فرخ لقا بیار

گفتی سلام آرم ازو چشم بر رهست ...

... مسلمانان چنین رویی فرامش چون توان کردن

بگویند آن مسافر را که صد پاره شده جانش

کم از یک نامه ای کز وی توان پیوند جان کردن ...

... حلالت کردم ای دزد از درون بستان و بیرون شو

مسافر می شود مهمان و دل همراه او ای جان

هنوز او فرصتی دارد تو باری پیش ازو خون شو ...

... دلم که رفت نیاورد یاد هم چیزی

از آن مسافر آواره گرد هر جایی

درید جامه عمر و نماند آن مقدار ...

چون مسافر گشتی اندر راه دین

صدق باشد مرکب و رهبر یقین ...

... در مراد دل بمانم شاد و آخر هم نمانی

این رباطی در ره سیلست و ما در وی مسافر

برگذار سیلها منزل مساز ای کاروانی ...

... کز جوانی کردم این آشفتگی آه از جوانی

ای مسافر چون به ملک و منزل خود بازگردی

گفتهای اوحدی می بر ز بهر ارمغانی

... وز طبقهات آسمان رنگی

به مسافر در این سرای سرور

منبرت سدره را نموده ز دور ...

... شد جهان از مجردان رفته

از مسافر ادب نمیجویند

وینک از در بدر همیپویند ...

... هست دنیا در حقیقت رود عقبی را پلی

ما مسافر بیگمان زین پل گذر خواهیم کرد

تا بکی در چار میخ طبع خود بینیم رنج ...

... که روح دامن ازو درکشید میگریند

همه مسافر و آنگه ز جهل خویش مقیم

بر آنکه پیش بمنزل رسید میگریند

... یکی خط است از اول تا به آخر

بر او خلق جهان گشته مسافر

در این ره انبیا چون ساربانند ...