... آتشی می نه ار سپند توام

گو رفیقان سفر کنند که من

نتوانم که پای بند توام ...

... نشاید شد برون زین صف که صوفی می دهد پندم

به همراه سفر گویند تا موقوف ننشیند

که ایشان بار می بندد و من در بار و دربندم ...

من از پیوستگان دل غریبی در سفر دارم

که بی او آتش اندر جان و ناوک در جگر دارم ...

... گر به دیار خویشتن یار طلب کند مرا

رخت سفر برون برم عهد دیار بشکنم

آنکه غبار او منم گرد بر آرد از تنم ...

... حسود بین که جدا می کند به اکراهم

اگر تو عزم سفر داری اوحدی امروز

مرا بهل که گرفتار مهر آن ماهم

... بعد از تو روا باشد اگر دوست نگیریم

گو قافله بیرون رو و همراه سفر کن

ما را سفر و عزم نباشد که اسیریم

هر تلخ که خواهی تو بگو تا بنیوشیم ...

... سرم در دام و تن در قید و دل دربند مهر او

مسلمانان درین حالت سفر کردن توان نتوان

غریبی مفلسی گر با کسی دلبستگی دارد ...

ای خواجه چه آوردی زین خانه بدر بودن

سودیت نمی باید چندین به سفر بودن

اندر پی بهبودی باید شدنت کین جا ...

... در نگر از دیده جان در دل و دیدار ببین

گر ز دل آگاه شدی هم سفر ماه شدی

چون تو درین راه شدی خوبی رفتار ببین

گر سفرت هست هوس جان و خرد یار تو بس

نصرت ازین هر دو طلب هجرت انصار ببین ...

... چون ز خود نشد خالی هیچ نفس خودبینت

از خدا سفر کردن در خدا چه دانی تو

شب چو خفته می باشی تا به روز در خلوت ...

... آن ز پیش من دل خسته به آزار شده

ای رفیقان سفر گر سر رفتن دارید

همتی با من محبوس گرفتار شده ...

... ترک یاران قدیم آخر چرا می کرده ای

از بهای بوسه گنج آورده باشی زین سفر

هم برین صورت که می بینم بها می کرده ای ...

... در دایره دگر نیفتی

سودی کن ازین سفر که هرگز

در بهتر ازین سفر نیفتی

صاحب نظر ار نمیشوی سهل ...

... بر سر کویی ببینی کشته یا در پای بامی

گر سفر کردند یارانم سعادت یار ایشان

آن که رفت آسود مسکین من که افتادم به دامی ...

... که ما را بود از ایام جوانی

سفر کردم به امید غنیمت

غنیمت عمر بود و گشت فانی ...

... بیگانه را مده سخن من که آشناست

گر تن سفر گزید ز پیشت مگیر عیب

دل را نگاه دار که در خدمتت به پاست

... به رونق گل این باع دل منه زنهار

که گل سفر کند از باغ و خار خواهد ماند

به بارنامه دنیا مشو فریفته کان ...

... تا فهم آن مگر به دماغ تو در شود

گویند اوحدی سفری آرزو نکرد

آری در آرزوست که آن خاک در شود

آبیست نیک صافی و خاکیست با صفا

زین آب و خاک کس به کدامین سفر شود

تا این دمم ز مالی و جاهی توقعی ...

... به بوی سود کنی ترک خانه ور نی تو

سفر کجا کنی ار قصه زیان شنوی

حدیث پیر ریایی ز عارفی بررس ...

... خورد آن مرحله از خون جگر باید کرد

روی چون در سفر کعبه کنند اهل سلوک

از خود و هستی خود جمله سفر باید کرد

سر تراشیدن و احرام گرفتن سهلست ...