... که ترا زنده کند وان زنده کو

ای مسافر با مسافر رای زن

زانک پایت لنگ دارد رای زن ...

... عرق مردی آنگهی پیدا شود

که مسافر همره اعدا شود

چون نبی سیف بودست آن رسول ...

... بلک از بهر غرض ها در مآل

پس مسافر این بود ای ره پرست

که مسیر و روش در مستقبلست ...

... به جایگاه خرابات و خم و دردی خوار

به حق حمله بران بر مسافر سر راه

به حق جبه بران نشسته در بازار ...

... ز خاکش خسک رسته وز خار خنجر

نه جز دیو در ساحتش کس مسافر

نه جز وحش در وحشتش جین ماذر ...

... چنانکه بر شکم کوس می زنند دوال

کبوتریست مسافر خدنگ چار پرت

گرفته درسر منقار نامه آجال ...

... ازان زنند چو سازش همیشه بر هر راه

مقیم را و مسافر گزیر نیست از او

چه در تموز و چه در دی چه زیر دست و چه شاه ...

... آن همه وصفش که می کنند به قامت

چشم مسافر که بر جمال تو افتاد

عزم رحیلش بدل شود به اقامت ...

... نشنیدیم که دیگر به کران می آید

یا مسافر که در این بادیه سرگردان شد

دیگر از وی خبر و نام و نشان می آید ...

... خوشا تفرج نوروز خاصه در شیراز

که برکند دل مرد مسافر از وطنش

عزیز مصر چمن شد جمال یوسف گل ...

... نشاید برد سعدی جان از این کار

مسافر تشنه و جلاب مسموم

چو آهن تاب آتش می نیارد ...

... بر حال من ببخشی و حالت بیاوری

صید اوفتاد و پای مسافر به گل بماند

هیچ افتدت که بر سر افتاده بگذری ...

... نکو دار بازارگان و رسول

بزرگان مسافر به جان پرورند

که نام نکویی به عالم برند ...

... که سیاح جلاب نام نکوست

نکو دار ضیف و مسافر عزیز

وز آسیبشان بر حذر باش نیز ...

... ز درویش خالی نبودی درش

مسافر به مهمانسرای اندرش

دل خویش و بیگانه خرسند کرد ...

... یکی بد که شیرین و خوش طبع بود

که با ما مسافر در آن ربع بود

مرا بوسه گفتا به تصحیف ده ...

... به یک دم که چشمانش خفتن گرفت

مسافر پراکنده گفتن گرفت

که لعنت بر این نسل ناپاک باد ...

... به دور دولت سلجوقشاه سلغرشاه

چو ماهروی مسافر که بامداد پگاه

درآید از در امیدوار چشم به راه ...

... دعته الی تیه الهوی فاضلت

مسافر وادی الحب لم یرج مخلصا

سلام علی سکان ارضی و خلتی ...

دولت جاوید به طاعت درست

سود مسافر به بضاعت درست

به شکر آنکه تو در خانه ای و اهلت پیش

نظر دریغ مدار از مسافر درویش