... چون اقتدا به پیر خرابات کرده ایم

بر جاده ی غرامت و شکرانه می رویم

بر سنت نزاری اگر بر ملال طبع ...

... در وادی حیرت اوفتد هر کو

در سیر وفا بگردد از جاده

در اصل منافقی بود شاخی ...

... ز دست روی نکو می چرا نمی خواهی

ثواب می کن و از جاده ی صواب مگرد

که در تموج بحرند مخطی و ساهی ...

... همه عمر بر خود نگیرد سپاس

تو بر جاده خدمت خویش رو

که او خود عنایت کند پیش رو ...

... رازق هر پر هنر و بی هنری

عمر بر جاده هر جانوری

خالق افعال نیکی و بدی ...

... جز عاشقان که پرده عصمت دریده اند

برتر جهان به جاده همت که کاهلند

آن بختیان که سدره و طوبی چریده اند ...

... هرکش سکن تو زهره جبینی و شاهنو

چشمش همیشه روشن و کانش و جاده بو

از روی روز کار پذو ماذ روز کار ...

... در عشق تو جانم سپر تیر بلاهاست

در جاده اخلاص چو من جان سپری نیست

فکر دو جهان در دل ما راه ندارد ...

... کی کفؤ باشد ماه را استاره ای

چون مثل باشد لعل را بی جاده ای

مپسند کز کمتر غلامی کم بود ...

... هرکه را سلسله جنبان دل آن سلسله موست

بار جاده کشیدی همه وقتی دوشم

در سر اکنون می و بر دوش من این بار سبوست ...

ما را هوس مسجد و سجاده نباشد

مستی صفت مردم آزاده نباشد ...

... صوفی بقدح گر ندهد دست ارادت

عارف نبود سالک و بر جاده نباشد

امیر نسبت نتوان کرد به هیچ آدمی او را ...

... به جان رسید مرا دل ز دست هجرانش

به کوی دوست مرا جاده ی وصال نرفت

میان مجمع رندان و عاشقان رخش ...

... گم کرده رهم لیک مرا گفت سروشی

از جاده مشو دور که ما راهنماییم

تو شاه جهانبانی و من مور ضعیفم ...

... کمند بگذار میل دل سوی خیل و سپاهی کن

دلا از جاده اخلاص پا بیرون منه زنهار

دعای دولت جانان بگوی و رو به راهی کن ...

... اخلاص ما به رویت بیرون ز حد و حصرست

آن دم مباد این دل بیرون رود ز جاده

آن ترک شوخ چشمش دارد کمان ابرو ...

... و امن الفؤاد و طیب الرقاد

مذاق عوام را بلفظ متین شیرین کرده و دهان خواص را بمعنی مبین نمکین داشته هم اصحاب ظاهر را بدو ابواب آشنایی گشوده و هم ارباب باطن را ازو مواد روشنایی افزوده در هر واقعه سخنی مناسب حال گفته و برای هر معنی لطیف غریبه انگیخته و معانی بسیار بلفظ اندک خرج کرده و انواع ابداع در درج انشا درج کرده گاه سرخوشان کوی محبت را بر جاده معاشقت و نظربازی داشته و شیشه صبر ایشان بر سنگ بی ثباتی زده

بشوی اوراق اگر هم درس مایی ...

... در صدف در یتیمی یافتم

گوهر اصلی است نه بیجاده است

ما خراباتی و رند و عاشقیم ...

... سید ما رهنمای عارفیست

در طریق عاشقی بر جاده است

... بر طریق عاشقان ما رهرویم

لاجرم چون رهروان بر جاده ایم

در خرابات مغان مست خراب ...

... نعمت اللهیم و ز آل رسول

گوهر پاکیم و نه بیجاده ایم

... کس نگوید لاابالی شو بده مستی ز دست

همچو صوفی باده نوش و بر سر سجاده باش

منزل عشق است خواهی کعبه خواهی میکده

راه یکرنگش مده از دست و بر یک جاده باش

بیخبر منشین که ناگه میشود محمل روان ...

... رحمت خود بر سر افتاده پاش

در ره احمد مبر از جاده پاش