در کویِ دوست گر چه نه مردانه می‌رویم
هر چون که هست واله و دیوانه می‌رویم
شوریده‌ایم و شیفته بر زلف و خالِ او
در دامِ فتنه از پیِ آن دانه می‌رویم
در بحرِ عشق گر چه گران هم چو لنگریم
تا آشنا نداند بیگانه می‌رویم
روزی هزار بار اگر توبه می‌کنیم
پیمان شکسته با سرِ پیمانه می‌رویم
یک پل نه در ممالکِ فقر و چو پیل مست
در ملکِ پادشاه ملوکانه می‌رویم
باز از میانِ خلق کناری گرفته‌ایم
در جستجوی گنج به ویرانه می‌رویم
گه شمع جمع مجلس انسیم و گاه باز
پر سوخته ز شوق چو پروانه می‌رویم
چون اقتدا به پیرِ خرابات کرده‌ایم
بر جاده‌ی غرامت و شکرانه می‌رویم
بر سنّتِ نزاری اگر بر ملالِ طبع
دل تنگ می‌شویم به میخانه می‌رویم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این اشعار بیانگر عشق و شیدایی شاعر به دوست است. او از عبور از کوی دوست سخن می‌گوید و اینکه هرچند به صورت مردانه نمی‌روند، اما به عشق و دیوانگی خود ادامه می‌دهند. شاعر در جستجوی محبوب، گرفتار فتنه‌ها و وسوسه‌ها شده و حتی اگر بارها توبه کند، باز هم به محبتش پایبند است. او به توصیف حال و هوای عاشقانه‌اش می‌پردازد، از گم شدن در عشق و جستجوی زیبایی در ویرانه‌ها می‌گوید. در نهایت، در تقابل با مردم قرار می‌گیرد و به میخانه پناه می‌برد، جایی که می‌تواند از غم و ملال خود رها شود.
هوش مصنوعی: در محله دوست، هر چند با آرامش و به طور طبیعی نمی‌رویم، اما هر طور که باشد، با حالت عشق و شیدایی وارد می‌شویم.
هوش مصنوعی: ما دچار عشق و شیدایی او هستیم و به خاطر زلف و زیبایی‌اش در دام یک فریب گرفتار شده‌ایم و مانند پروانه‌ای به دنبال نوری می‌گردیم که ما را به سمت او جذب می‌کند.
هوش مصنوعی: در دنیای عشق، حتی اگر به سختی حرکت کنیم و احساس سنگینی کنیم، تا زمانی که کسی که با ما آشنا نیست نتواند ما را بشناسد، به راه خود ادامه می‌دهیم.
هوش مصنوعی: هر روز هزار بار توبه می‌کنیم، اما همچنان با شکستن عهد و میکده می‌رویم.
هوش مصنوعی: ما یک پل نمی‌سازیم در کشورهایی که فقیر هستند و مثل فیل مست در سرزمین پادشاهان با شکوه و عظمت قدم می‌زنیم.
هوش مصنوعی: ما از جمعیت و مردم فاصله گرفته‌ایم و به دنبال گنجی ارزشمند به مکان‌های خالی و خراب می‌رویم.
هوش مصنوعی: گاهی ما در جمع دوستان و محفل‌های شاد و گرم هستیم و گاهی هم به خاطر عشق و شور و هیجان، مانند پروانه‌ای که به شمع نزدیک می‌شود، به سمت چیزی می‌رویم که ما را به شدت جذب کرده است.
هوش مصنوعی: ما وقتی به راهنمایی و رهبری یک انسان experienced در زندگی و لذت‌های آن، به سفر و مسیر خود ادامه می‌دهیم، در واقع با امید و شکرگزاری در مسیر چالش‌ها و تجربیات واقع شده‌ایم.
هوش مصنوعی: وقتی که از رویه‌های معمول خسته می‌شویم و دل‌مان گرفته می‌شود، به جای غم و اندوه، به میخانه می‌رویم تا آرامش بگیریم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.