... جایی که غیر عجز دگر هیچ نیست کم

جز بار نیستی چه برد کاروان ما

موی سیاه گشت سفید از فراق یار ...

... آن کاو سبوی دختر رز می کشد به دوش

منت کشد که حامل بار نزاکت است

افتاده است کار سعیدا به نازکی ...

... زمین نشست به تمکین و آسمان برخاست

غبار نیست در این راه بلکه این گردی است

که از فشاندن عصیان عصیان برخاست ...

... شفاعت تو اگر دست ما به حشر نگیرد

ز بار معصیت از خاک کی توان برخاست

ز بار منت گردون کسی شود آزاد

که همچو سرو به تعظیم گلرخان برخاست ...

... هر که ریزد آبرو خم را وبال دیگر است

بار هستی بر درخت نیستی بربسته ای

گشته ای مغرور فرع و اصل مال دیگر است ...

... با دل سنگین خود با ما نخواهی شد قرین

شیشه و پیمانه و می زاهدا در بار ماست

از دکان خودفروشان جنس استغنا مجوی ...

... دارد سر منصور در این باغ مکافات

آن نخل به بار آمده و این ثمر ماست

آن صید ضعیفیم که سرپنجه باز است

دست تهی بهله اگر در کمر ماست

از پای رفیقان سبکبار سعیدا

هر خار نشانی است که در رهگذر ماست

... تنم به خواهش دل جامه ای نپوشیده است

سری که بار تعلق ندیده دوش من است

به هر قدم دل مسکین چو بید می لرزد

که بار خاطر نازک دلان به دوش من است

چه نسبت است سعیدا مرا به اهل جهان ...

... کاندر کمین هزار بلا ایستاده است

یک بار رونمای به افتادگان خود

صد جان برای روی نما ایستاده است

کس را کجاست بار سعیدا به کوی یار

دربان همیشه شرم و حیا ایستاده است

... زبونی تو سعیدا ز دست پیری نیست

که نخل عمر تو از بار و حاصل افتاده است

... متاع نازنینان نیست غیر از ناز در عالم

که یوسف کرد بار خویشتن بر کاروان منت

به امیدی که از یک کس گشاید این گره شاید ...

... هرگز نمی کنند به نان حرام بحث

بر لب نهند مهر خموشی هزار بار

بهتر که می کنند پی ننگ و نام بحث ...

... پشت من از اثر فکر محبت شد خم

تیر از بار غم عشق کمان می گردد

بوسه ها داد لبش وعده و با من نرسید ...

... عالم غیب سعیدا سفری آسان نیست

که در این راه نظر بار گران می گردد

که طرف از این فلک فتنه بار می بندد

که یک گره چو گشاید هزار می بندد ...

... گفتگوی غم او من به میان آوردم

کوه این بار گران در کمر از من دارد

پای بر ماه قدم بر سر خورشید نهد ...

... هر آن نهال که از آب دیده پروردم

ز شوربختی من شعله بار می آرد

به فکر کرده و ناکرده عمر صرف مکن ...

... تأسفات گذشته امید آینده

نهال عمر تو هر دم دو بار می آرد

فریب باده دنیا مخور به رنگ و به بو ...

ذکر تو هوش و فکر تو از خویش می برد

بار خودی خیال تو از پیش می برد

هر خار کان کشیده به مژگان ز پای گل ...

... دیگر سرشک من پی او گم نمی کند

یک بار گر به چشم گهربار بگذرد

اشک مرا به کشت رسان و روا مدار ...

... غافل مشو ز دل که مبادا از این طریق

آن شوخ بی قرار به یکبار بگذرد

پاکم کن از ریا و خدایا روا مدار ...

... آخر شود چو شمع دلیل شب وصال

در سینه ای که آه شرربار بگذرد

اهل کرم کسی است که در رهگذار دوست

چون چشم اشبکبار ز ایثار بگذرد

گیرایی عجوزه دنیا ز ابلهی است ...

موج خیز گریه ما چشم تر بار آورد

صندل پیشانی ما درد سر بار آورد

نخل حرص و بی وفایی و طمع در این چمن

جز پشیمانی چه باشد چون ثمر بار آورد

برنمی آید بجز معنی ز نطق اهل دل

بار جانان ناز باشد گرچه هر بار آورد

گر ثمر بخشد نی ما ناله خواهد سر زدن

ز آن نیستان نیست این نی کان شکر بار آورد

نخل عمرت را سعیدا پروری چون ز آبرو

بی نیازی این نهال از بحر و بر بار آورد

... که با هر شعله پرواز آورد گر بال و پر باشد

سخن باریک تر از موی خواهد در میان آمد

در آن بزمی که حرف پیچ و تاب آن کمر باشد ...

... ز بی برگی توانی همچو سرو آزاد گردیدن

که در بار است هر نخلی که آن را برگ و بر باشد

توان در گلشن عالم سعیدا یکدمی وا شد ...

کسی گرد کوی تو گردیده باشد

که صد بار سر زیر پا دیده باشد

کسی طاقت آتش حسن دارد ...