... زلف پربند و شکنج و چشم پرنیرنگ و رنگ

لؤلؤ اندر لاله پنهان داشت چون رویم بدید

چنگ را بر لاله زد لؤلؤ و برهم سود چنگ

گفت مهر از من گسستی با تو جای جنگ هست ...

... تذرو سوسن و قمری گرفت در چنگل

پلنگ لاله کوهی گرفت در چنگال

به باغ و راغ به بوی بهشت و پیکر حور ...

... کسی که پیش تو خدمت کند به صف نعال

تو در سلاله آدم ستاره ای بودی

هنوز پیکر آدم سلاله و صلصال

به نام عمر تو دولت هزار نامه نوشت ...

... دشت را از سبزه زنگاری همی بیند گوزن

کوه را از لاله شنگرفی همی بیند غزال

گلبنان درگلستان با یار و خلخال و عقد ...

... کرد بسدگون سهام و کرد میناگون نصال

گر به باغ از ارغوان و لاله و نسرین وگل

حله های گونه گون بافد همی باد شمال ...

... گهی شود شکن جعد او خم اندر خم

رخش چو لاله و بر لاله از شکوفه نشان

لبش جو بسد و بر بسد از بنفشه رقم ...

موسم عید و لب دجله و بغداد خرم

بوی ریحان و فروغ قدح و لاله به هم

همه جمع اند و به یک جای مهیا شده اند ...

... بینند روز وصل چو رخ بر رخم نهد

بر شنبلید لاله و بر زعفران بقم

ای دلبری که قد تو چون تیر راست است ...

... سحر و مروارید دارد گه نهان گه آشکار

لاله و سنگ سیه دارد همه ساله نهان

بر میان دارم کمر همچون قلم در خدمتش ...

... وان روز که تو صید کنی بر که و صحرا

از سنگ دمد لاله و از خاک طبرخون

وان روز که تو تیغ زنی در صف لشکر ...

... تو از آهن پدید آیی و نرم از تو شود آهن

یکی کوهی پر از لاله فرازش مشک را توده

یکی بحری پر از لؤلؤ به زیرش نیل را خرمن ...

ای ماه لاله روی من ای سرو سیم تن

از دل تو را فلک کنم از جان تو را چمن ...

... هر غنچه را تو گویی لعل است در غلاف

هر لاله را تو گویی لؤلؤست در دهن

یاقوت زرد آرد گلزار گوشوار ...

... فکنده موبد داناش در قنینه ز دن

به رنگ لاله و زو مجلس تو لاله ستان

به گونه گل و زوخانه تو چون گلشن

... بوستان و باغ چون غمگین شوند از زعفران

عندلیب آید برون از گلستان و لاله زار

زاغ گیرد مسکن اندر لاله زار وگلستان

گر به باغ اندر نباشد ارغوان و شنبلید ...

... یکی به غایت سرخی فروخته ز قدح

چنان کجا زسمن برگ لاله نعمان

یکی کبود و نماینده گوهر از تن خویش ...

... در است درآویخته از گردن بستان

از سبزه و از لاله چه بر دشت و چه بر کوه

مینا و عقیق است پراکنده فراوان ...

... مر دشت را ز سبزه بپوشید پیرهن

مرکوه را ز لاله برافکند طیلسان

بیرون کشید قافله زاغ را ز باغ ...

... آواز خویش ساخته مانند زیر و بم

بلبل به لاله زار و چکاوک به گلستان

پرورد آفتاب گل و لاله را به مهر

گاه است باده خوردن و گاه است گل فشان ...

... بنفشستان همی بینم دمیده گرد لالستان

بنفشه نیست آن زلفین و لاله نیست آن عارض

یکی نورست در ظلمت یکی کفرست در ایمان ...

... ای نهفته آهن و پولاد تو در پرنیان

گه زسنبل زلف تو خرمن نهد بر لاله زار

گه ز عنبر جعد تو پرچین نهد بر گلستان

لاله سیراب داری زیر مشک اندر پدید

لؤلؤ خوشاب داری زیر لعل اندر نهان ...

... زند باف است او به لفظ پارسی پاز ندخوان

کوه شد چون پرنیان و لاله شد همچون علم

سرخ نیکوتر علم چون سبز باشد پرنیان ...

... وز زمین بر رفت پنداری به شاخ ارغوان

برق در ابر و سیاهی در میان لاله هست

همچو آتش در دخان و همچو در آتش دخان ...

... فحاش لله اگر چون خط و رخت داند

کسی بنفشه سیراب و لاله نعمان

سمن که دید به روی بنفشه غالیه پوش

زره که دید بر اطراف لاله مشک افشان

خم بنفشه ز احرار کی رباید دل

فروغ لاله ز عشاق کی ستاند جان

من آن کسم که دل و جان خویش دادستم ...