... آفریدند اگر شبنم بی مایه ترا

خیز و بر داغ دل لاله چکیدن آموز

اگرت خار گل تازه رسی ساخته اند ...

... ای صبا از تنک افشانی شبنم چه شود

تب و تاب از جگر لاله ربودن نتوان

دل بحق بند و گشادی ز سلاطین مطلب ...

... برخیز که فروردین افروخت چراغ گل

برخیز و دمی بنشین با لاله صحرایی

عشق است و هزار افسون حسن است و هزار آیین ...

... شرر ز آتش نابم به خاک خویش آمیز

عروس لاله برون آمد از سراچه ناز

بیا که جان تو سوزم ز حرف شوق انگیز ...

بیا که بلبل شوریده نغمه پرداز است

عروس لاله سراپا کرشمه و ناز است

نوا ز پرده غیب است ای مقام شناس ...

عرب از سرشک خونم همه لاله زار بادا

عجم رمیده بو را نفسم بهار بادا ...

... عشق از عقل فسون پیشه جگردارتر است

چشم جز رنگ گل و لاله نبیند ورنه

آنچه در پرده رنگ است پدیدارتر است ...

... از درد خویش و هم ز غم دیگران تپید

داغی ز خون بی گنهی لاله را شمرد

اندر طلسم غنچه فریب بهار دید ...

مثال لاله و گل شعله از زمین روید

اگر به خاک گلستان تراود از جامش ...

... معنی از حرف او همی روید

صفت لاله های نعمانی

گفت با من چه خفته یی برخیز ...

... بدلی غمی فزودی ز دلی غمی ربودی

تو بخون خویش بستی کف لاله را نگاری

تو به آه صبحگاهی دل غنچه را گشودی ...

... ساغرش را سحر از باده خورشید افروخت

ورنه در محفل گل لاله تهی جام آمد

کانت ...

... نه میی از ازل آورد نه جامی آورد

لاله از داغ جگر سوز دوامی آورد

... خرابه رشک گلستان ز گریه سحرم

شباب لاله و گل از طراوت جگرم

بیا که تازه نوا می تراود از رگ ساز ...

... بنای میکده های کهن بر اندازیم

ز رهزنان چمن انتقام لاله کشیم

به بزم غنچه و گل طرح دیگر اندازیم ...

... غنچه دل گرفته را از نفسم گره گشای

تازه کن از نسیم من داغ درون لاله را

می گذرد خیال من از مه و مهر و مشتری ...

... همه را بی خبر از گردش افلاک انداز

میتوان ریخت در آغوش خزان لاله و گل

خیز و بر شاخ کهن خون رگ تاک انداز

از آن آبی که در من لاله کارد ساتگینی ده

کف خاک مرا ساقی بباد فرودینی ده ...

... من همان مشت غبارم که بجایی نرسد

لاله از تست و نم ابر بهاری از تست

نقش پرداز تویی ما قلم افشانیم ...

... که می آید ز طرف جویباران

چراغ لاله اندر دشت و صحرا

شود روشن تر از باد بهاران ...

... داغی که سوزد در سینه من

آن داغ کم سوخت در لاله زاران

محفل ندارد ساقی ندارد ...

... من بسرود زندگی آتش او فزوده ام

تو نم شبنمی بده لاله تشنه کام را

عقل ورق ورق بگشت عشق به نکته یی رسید ...