... غالب به شعر کم ز ظهوری نیم ولی

عادل شه سخن رس دریا نوال کو

... ذره ای را روشناس صد بیابان گفته ای

قطره ای را آشنای هفت دریا کرده ای

دجله می جوشد همانا دیده ها جویای تست ...

... عیدست و دم صبح می ناب کجایی

دریا ز حباب آبله پای طلب تست

نور نظر ای گوهر نایاب کجایی ...

... به جز از اشک فروغی که ز چشم تو فتاد

قطره دیدی که نیارد به نظر دریا را

... آن که گه عدل و دادبر همه شاهان سر است

طبع سخاپیشه اش فتنه دریا و کان

دست کرم گسترش آفت سیم و زر است ...

... که مدار فلک و دور زمان این همه نیست

شاه دریا دل بخشنده ملک ناصر دین

که بر همت او حاصل کان این همه نیست ...

... من غلام همت آنم که در راه علی

قطره داد امروز و فردا در عوض دریا گرفت

هر که آمد بر سر سودای بازار علی ...

... می به کشتی نوش کن کز فیض پیر می فروش

قطره می از خجالت بخش دریا کرده اند

تا ز مستی شکرافشان شد دهان تنگ او ...

... ور عشق نورزیدی از کرده پشیمان باش

چون خنده زند لعلش در در دل دریا ریز

چون گریه کند چشمم آماده طوفان باش ...

... چون زرفشان شود کف گوهر نوال او

ندهد کفاف حاصل دریا و معدنش

... عشقم آتش زد و آب مژه از سر بگذشت

پی آن گوهر یک دانه به دریا زده ام

در بر غمزه طفلی سپر انداخته ام ...

... ز ارادتی که بودم ز محبتی که هستم

به لباس مرغ و ماهی روم ار به کوه و دریا

تو درآوری به دامم تو درافکنی به شستم ...

... وز اهرمن چه باک که با اسم اعظمم

دریا ترشحی بود از سیل گاه عشق

توفان نمونه ای بود از چشم پر نمم ...

... ناصردین شاه راد آن که بدو  ابر گفت

معدن و دریا گریست بس که عطا کرده ای

آن بت آهو نگاه از تو فروغی رمید ...

... عاشقان را درد عشقت بهتر است از تندرستی

هم تو را در عرش اعلا جسته هم در قعر دریا

ای تو مقصود فروغی بوده زین بالا و پستی

... در میخانه برو باده دیرینه بنوش

لب دریا بنشین دامن سجده بشوی

صورت حال مرا سرو چمن می داند ...

... که خبر دارد از اوضاع جهان موی به موی

خوی او بخشش و دریا ز کفش در آتش

شاه بخشنده نیامد به چنین بخشش و خوی ...

... من آب شدم سراب دیدم خود را

دریا گشتم حباب دیدم خود را

آگاه شدم تمام دیدم غفلت ...

... صوفی است کسی که خویش را کرد ثبوت

دریافت به خود جمله صفات و اسما

٭٭٭ ...

... ٭٭٭

در صورت قطره سر به سر دریاییم

تو ذره مبین مهر جهان آراییم ...

اسم شریف آن جناب میرمحمد افضل مولودش در دهلی و در فن فقه و کلام و حدیث مهارت کلی داشته به ترک و تجرید می گذرانیده جمعی ارادت او را گزیده غرض وفاتش در سنه ۱۱۵۱ دیوانش دیده نشد این ابیات از اوست

موج دریا بنگر نکته وحدت دریاب

که به هر موج هم آغوش بود دریایی

٭٭٭ ...

... تو یکی تو نیستی ای خوش رفیق

بلکه گردونی و دریایی عمیق

هر زمان دل را دگر رایی بود ...

... بندگی بند و خداوندی صداع

پس چه باشد عشق دریای عدم

در شکسته عقل را آنجا قدم ...

... این چرا هشیار و آن مست آمده

چون ز یک دریاست این جوها روان

این چرا نوش است و آن زهر روان ...

... صورت اندر دست او چون آلت است

تا به دریا سیراسب و زین بود

بعد ازینت مرکب چوبین بود

... خطاب به حضرت جامعه انسان

ای قطره تو غافلی ز دریا

در جوی تو می رود هویدا ...