... آن ترک خلخ و چگل و چین را

بر لاله کشته دامن سنبل را

بر سرو هشته خرمن نسرین را ...

... در مشگ تر خم و شکن و چین را

رویش ببرگ لاله نعمانی

خطش ببرگ لاله ریاحین را

سنگ و حریر را نبود الفت ...

... ناروست در رهاوی سارویه در نواست

ملبوس لاله ژاله بسقایی سحاب

مفروش شاخ و بید بفراشی صباست ...

... ای هفت تن نیای توده عقل را مدیر

وین نه پدر سلاله آن هفت تن نیاست

وان چار تن کیا که برایشان تویی پدر ...

بگل سوری ماند رخ آن ترک پسر

که سپارند بدو غالیه لاله سپر

سپر لاله کند غالیه آن ترک و خطاست

من ندیدستم از غالیه بر لاله سپر

گونه اش خرمنی از لاله خود روی بزیر

طره اش دامنی از نافه آهو بزبر

سنبل از مشک سیه کاشته بر سیم سپید

نرگس از جزع یمان ریخته بر لالهتر

دو سیه خال دو هندوبچه ماه سوار ...

... تو گردون از گرد و از ابر صافی

بگردون گل و لاله خورشید و اختر

تویی کان و پیروزه صاف سنبل ...

... تو کو هستی و سبزه کان زمرد

بکان لاله لعل یاقوت احمر

هوایی و آبی که در دست داری ...

... که هست از قضا هشت چیزم مسخر

گل و لاله و سنبل و سوسن و می

سر زلف و رخسار و بالای دلبر ...

بلاله ماند آن گونه چو باغ بهار

که از دو سمت بگیرد دو زاغ در منقار

دو زاغ تیره بیک لاله دوروی نشست

ولی فزود بهر روی صد هزار نگار

فکند بار بر آن لاله کاروان ختن

هزار توده مشک ترش میانه بار

خطاست بار نهادن بناتوان و بدل

چه بارهاست از آن مشگموی لاله عذار

بمشک ماند آن موی و مشک ناب چکید

ز ناف آهو بر خاک در زمین تتار

بتم که توده مشک تتر ز لاله تر

رمانده است دو آهوی مست را بکنار ...

... مبین گلگونه یاقوت گون و لعل خندانش

تنی چون لاله و جانی چنو چون افعی پیچان

بکش یا ناتوانان کن یا بکن از بیخ دندانش ...

... بقد چو سروی و سروی چو ماه سیمین بر

برخ چو ماهی و ماهی چو لاله مشکین خال

چنانکه خامه مانی و رنده آزر ...

... دریاست آستینم و دامانم

زین اشک همچو لاله نعمانی

از گونه رست لاله نعمانم

چو گرد کرد بسکه بسود از رنج ...

... اندر دهان مار دمان زهرم

در بوستان چو لاله بستانم

پنهان نیم ظهور نمیدانند ...

... ماهست ولی ماه آسمان

از لاله ندارد چو او دهن

سروست ولی سرو بوستان ...

... خواهی ای چشم ار گل تحقیق دید از باغ جان

باید از خوناب دل چون لاله نعمان شدن

خواهی ار پیدا شود اسرار عنقای قدم ...

... خونخور وخامش نشین و کسب هنر کن

رنگ پذیر آب جو چو لاله نعمان

بدو حمل دانه باش در شکم خاک ...

... آتش نمرود شعله ور بود اما

بهر خلیلست لاله و گل و سوسن

باد بود خصم عاد شرک و بتوحید ...

... از سیم خام ساخته سروی سپید فام

بالای سرو مشک تر و لاله طری

سوسن نچیده بودم از شاخ نارون ...

... جان کی برد کس از کف آن ماه جنگجو

کش لاله جوشنی کند و مشک مغفری

من تشنه حال و در دهن او زلال خضر ...

... دانی به چه می ماند ارکان دمن را

از لاله نعمانی تر کان یمن را

ای ترک ختایی که بلایی دل من را

ای موی تو بشکسته بها مشک ختن را

از لاله می تازه کن آثار کهن را

ای روی و برت تازه تر از لاله خودرو

آراست به تن باغ ز دیبا سلب نو ...

... ای ترک خلخی بمه از مشک هله کن

بر گونه چو لاله ز سنبل کلاله کن

بپریش مشک تر خرد پیر واله کن

این شنبلید زار مرا باغ لاله کن

چون لاله بهار دو روی پیاله کن

ای گونه ات معاینه چون لاله بهار

خیز ای پسر که راه غم از باده طی کنیم ...

... هدهد نهاد تاج تبارک علی الرؤس

در پای سرو و لاله چون دیده خروس

ساری بخاکساری و قمری بپای بوس ...

... خورشید سر نهاده بسرو بلند تست

بر جان لاله داغ لب نوشخند تست

گردون عشق سایه گرد سمند تست ...

... سلطان سرخ گل زد زنگارگون سریر

ای لاله تو رهزن و مشک تو دستگیر

با گونه چو لاله بیاور شراب پیر

در پای گل که عالم فرتوت شد جوان ...

... بر گاه سبزه خسرو گل پادشاه شد

در پای گل زدن می چون لاله گاه شد

ای ماه ارغوان من از رنج کاه شد

این کاه را به لاله توان کرد ارغوان

قد تو چون صنوبر و رویت چو لاله است

بر لاله تو کشته دو مشکین کلاله است

عقل از کلاله تو پریشان و واله است

صد سالخورده بنده ات ای خرد ساله است ...

... نخلی که دست صانع کل کشت داد بر

خاک سیه ز لاله و گل گشت کان زر

شد پست پیش سرو چمن سرو کاشمر ...

... بریز لعل که بارد سحاب در عدن

به رنگ لاله و سنگ عقیق و بوی سمن

به روی سرخ تر از بهرمان سیلانی ...

... مهی که داشت به گلبرگ تازه مشک طری

به روی لاله خودرو بنفشه طبری

به سرو ماند و رفتار او به کبک دری ...

... خیز و بیارا ز روی بزم چو روی بهار

مل ز لب می پرست گل ز رخ لاله سار

می چو یمانی عقیق لاله چو چینی نگار

عقیق چونان شهاب نگار چون حور عین ...

... تا که بود برقرار این فلک اخضری

لاله کند تا بسر مقنعه آذری

تا که باطفال باغ ابر کند مادری ...

... چون شاخ شکوفه سرنگونسار

بیروی تو لاله نیست در بر

بی موی تو مشک نیست در بار ...

... مگر خود همی در شبستان شاه

یکی لاله رخ بود تابان چو ماه

پری چهره را بچه بود در نهان ...