... شد خراب از چاک دیوار قفس بال و پرم

کاسه گرداب می گردد به دریا گردباد

گر به بحر از تشنگی سازد شکایت ساغرم ...

... به جستجو قدم را متفق با هم نمی بینم

به دریا ساغر خود می برم لب تشنه می آرم

بجوبار کریمان عمرها شدنم نمی بینم ...

... دیده ام تا پیچ و تاب کاسه گرداب را

می برم خالی از این دریا به سوی خویشتن

سر به صحرا می زنم تا یابم از مجنون فغان ...

به دریا کرده ام خو موج آبم می توان گفتن

به کف دارم سر بی تن حبابم می توان گفتن ...

... بر باد حادثات روی زود همچو موج

همچون حباب خانه ز دریا جدا مکن

کو مرهمی که داغ شود کامیاب ازو ...

... یک ره نمی برآیم از اضطراب بی تو

پیچد به خود چو گرداب دریا به جستجویت

بستند رخت هستی موج و حباب بی تو ...

... بهر شکست اعضا چون موج سعی دارم

خود را زنم به دریا همچون حباب بی تو

از جویبار جنت انگشت تر نسازم ...

... تا رخت خود ز کشتی بیرون کشیده رفتی

پیچید به خود چو گرداب دریای آب بی تو

آید به بستر من خاصیت فلاخن ...

... مقید کرده اند امروز هر یک را به گردونی

گدا از مجلس دریا دلان لب خشک می آید

به چشم او شده هر قطره آبی چشمه خونی ...

... به کوه قاف اگر حکم تو را سازد فلک وزنی

شود از شرم تمکین تو همچون سیل دریایی

به دامان شریفت داد هر کس دست بیعت را ...

... جبین وقف درت کردند سرداران یغمایی

کند گرداب پنهان در سبوی خویش دریا را

در گنجینه گوهر همان روزی که بگشایی ...

... هیچ کس از پاسبانانت نباشد دادخواه

آدم آبی به دریا جستجویت می کند

رفته است آواز تسبیحت ز ماهی تا به ماه ...

... پادشاهان را دهی تاج و گدایان را کلاه

بر کف ابر اعطای توست دریا قطره ای

کوه احسان پیش چشم همتت یک پر ماه ...

... به جستجوی حوض او سر گرداب می گردد

ازین اندیشه باشد بی قراری در دل دریا

برای خدمت او روز و شب چوگان قندیلش ...

... همای دولت شه بر سر ما سایه بان آمد

شه صاحب کرم سبحانقلی خان شاه دریادل

که در هنگام جود او حجاب آلودگان آمد ...

... چو اسکندر تو را امروز بحر و بر مسخر شد

خراج و باج بر درگاهت از دریا و کان آمد

ز اقبال بلندت چاکران آشیانت را

لباس از اطلس سرخ و کلاه از فرقدان آمد

چو دریا تا شعار خویش کردی گوهرافشانی

سحاب از هر طرف چون سایلان دامنکشان آمد ...

... حضرت فاروق یار دوم آن یعنی عمر

کرده ضرب دره اش از پشت دریا بار گل

یار سوم حضرت عثمان گردون منزلت ...

... خلایق جانب عبدالمطلب

شتابان سوی دریا چون سحایب

بگفتند ای چراغ خانه دل ...

... بگفتند ای ز لطفت قطره گوهر

ز دریایت حبابی بحر اخضر

کتاب از چشمه سار آفتابیم ...

... ز حوض او گهر سیراب گشته

دل دریا ز حسرت آب گشته

چو حوض افلاک او را گشته سرپوش ...

... شد این حوض آبروی شهر و صحرا

به جستجوی این حوض است دریا

کند در دیده ها عمقش سیاهی ...

... دلش کوه است اما کان حلم است

اگر دریا بود دریای علم است

لبش بسته لب مرغ چمن را ...

... کند تا مرغ آبی آشیانه

درون حوض دریا کرده خانه

چه خانه خانه همچون سفینه ...

... گرفته اره از پشت نهنگش

ز دریا آدم آیی چو چاکر

به کرسی بندیش آورد گوهر ...

... دلش کوه است اما کان حلم است

اگر دریا بود دریای علم است

بیا بوس جلوس شاه دوران ...

... صدف از حسرت او خاک بر سر

خرابش آدم آبی به دریا

کبابش گشته مرغابی به صحرا ...

... برآمد به بالای البرز کوه

روان کرد کشتی به دریای آب

پی غارت ملک افراسیاب ...

... نهادند رو جانب رزمگاه

دو لشکر نگویم دو دریای کین

نهنگان او همچو شیر عرین ...

... نماند آب شمشیرها را به جوی

به دریا نهادند چون سیل روی

سپاهان بلخی ز بالای زین ...

... شبی هم در آنجا نکرده حضور

ز دریا گذر کرده مانند باد

سوی منزل خویشتن رو نهاد ...