باز تا در جلوه آمد جام صهبا در چمن

لاله پر خون کرد از غیرت قدح را در چمن

رنگ می بازد به پیش بلبل از شرمندگی ...

... هر که دارد عقل با دیوانه می آید برون

نیست تخم آرزو چون لاله و گل هرزه رو

تا قیامت کی ز خاک این دانه می آید برون ...

... نیست از مردن ابنای زمان هیچ غمی

گر شود خشک گل و لاله خودرو گو شو

زلف عمری است سعیدا که تو را در دست است ...

... ز دوری می زدم فریاد اما ناله پس مانده

سیاهی لاله را بر تن نه از بخت سیه باشد

که از پیمانه می در دلش داغ هوس مانده ...

... کشت جنون ز خون جگر آب می خورد

داغ دلست لاله صحرای بیخودی

در عین سجده دست دهد بیخودی اگر ...

... می ها کشیده ایم سعیدا به یاد دوست

در لاله زار دامن صحرای بیخودی

... من ذره تو خورشیدی من بنده تو مولایی

هر لاله در این صحرا داغی است ز مجنونی

هر گل خبری دارد از عارض لیلایی ...

... اوج فلک آشیانه ما

صد طعنه زند به لاله و گل

خار و خس آشیانه ما ...

... دارد طبیب عشقی پیداست از سرشگش

از پرده دل آید اشگی که لاله گونست

... بر گرد کویت طایری چون مرغ روحم پر زند

از خاک ما خونین دلان گر برزند سر لاله ای

چیند چو او را بیدلی گو بوسد و بر سر زند ...

... نوشند و باین خسته چشیدن نگذارند

آن لاله که بوی جگر سوخته اش نیست

از تربت ما کاش دمیدن نگذارند ...

... آشفته ام از سنبل کو موی ترا ماند

با لاله از آنم خوش کو رنگ تو یاد آرد

از نکهت گل مستم کو بوی ترا ماند ...

هرکه از خون جگر چون لاله ساغر می کشد

منت احسان کی از چرخ ستمگر می کشد ...

... از دام هوس رمیده ای چند

پیراهن خود برنگ لاله

در خون جگر کشیده ای چند ...

تا قیامت دمد از خاک من خون آلود

لاله از سینه چاک و کفن خون آلود

صبح از جامه رنگین شفق مستغنیست ...

... داغ دلش از آه جگرسوز طبیب است

هر لاله که بر دامن هامون نگرد کس

... تا می توان ز خون دل داغدار خویش

چون لاله در قدح می بی دردسر کنیم

تا در بساط دیده نمی هست چون صدف ...

... سبزه را افراخت قامت از نم فیض هوا

لاله را افروخت عارض از دم گرم بهار

همچون نخل طور آتش می دمد از شاخ گل ...

... این بتوصیف شراب ارغوان در میکده

آن بتعریف هوای بوستان در لاله زار

وقت آن آمد که در صحن چمن گردند باز ...

... گاه می گرید زبیمش ابر نیسان زار زار

لاله سرخوش زمینای عطایش باده نوش

نرگس مخمور از جام سخایش میگسار ...

... داغها دارم بدل از جور هجرت دور نیست

سر زند گر تا بحشرم لاله از خاک مزار

بی گل روی تو از بس چون خزان افسرده ام ...

... بر مناهی اگر شود مأمور

نکشد لاله در چمن ساغر

نزند زهره در فلک طنبور ...

... هست بر جای یا که شد پامال

می چکد باز ژاله بر لاله

می وزد باز آن نسیم شمال ...

عمریست که از دلم جنون می جوشد

از دیده ام اشگ لاله گون می جوشد

در وادی عشق چشم گریان منست ...