... در سینه دور ازو چو کند اضطراب دل

هر لاله اش شمیم کباب جگر دهد

جایی که خون فشان گذرد چون سحاب دل ...

... تا سیه مستیم از صهبای سودای تو بود

من به رنگ لاله جام از کاسه سر داشتم

آفتاب عشق برق خرمن نخوت بود ...

ما را بود ز خون جگر لاله رنگ چشم

بادا ترا ز باده بهار فرنگ چشم ...

... همیشه با دل پرخون به رنگ غنچه خندانم

خون حسرت لاله آسا در ایاغت می کنم

ای جگر از آتش دل باز داغت می کنم

... من این آیینه را در کلفت زنگار نگذارم

بر آن عزمم که از طوفان اشک لاله گون جویا

به گرد شهربند جسم یک دیوار نگذارم

... فرش است شیشه پاره رنگ شکسته ام

چون غنچه های لاله نشکفته در چمن

گلهای داغ در غم او دسته بسته ام ...

... گشته ام دیوانه تر تا سوختم داغ جنون

لاله سان گنجینه دار مایه سودا شدم

زان می ام جویا که در کام دل امشب ریختند ...

... ز جوش غم گره شد در دل تنگ

چو داغ غنچه های لاله آهم

... مزه گردانده شیره جانم

ریخت دردت چو غنچه لاله

یک بغل داغ در گریبانم

... به ضبط خویش تا کی غنچه می مانی که در آخر

به خون دل چو برگ لاله باید دامن آلودن

اسیر شعله حسنی که در بزم تماشایش ...

... یک بغل نور نماید به ته پیراهن

نه همین لاله ز داغت ره صحرا بگرفت

تا تو از باغ شدی خاک نشین گشت چمن ...

... باخت همچون آسمان لنگر زمین

لاله و گل می دهد بوی کباب

تا شد از یک قطره اشکم تر زمین ...

... ز کتمان غمش تنگ آمدم بی طاقتی رحمی

گل چاک دلم را لاله سان در جی و دامن کن‏

چراغان ساز جویا تربت فرهاد و مجنون را ...

از عاشقان چه گویم و صبر و توانشان

خندان بود چو لاله دل خونفشانشان

رفتم پی سراغ دل و دیده یافتم ...

... داغ داغ است لخت لخت دلم

لاله زار مرا تماشا کن

گشته آبستن هزار سحر ...

... نبود در نظرش غیر پدیدآور او

ریزد از لاله به تحریک نسیمی بر خاک

بسکه سرشار می رنگ بود ساغر او ...

... آسمانی خورد گویا غوطه در خون شفق

از وفور لاله و گل بسکه خوش رنگ است کوه

از ضعیفی گرچه وزن یک پرکاهم نماند ...

به جام لاله می رنگ تا بود در کوه

بنوش می به دف و چنگ تا بود در کوه ...

... که هر خم را در این میخانه می بیدم فلاطونی

به یاد آید ز برگ لاله ام در ساحت گلشن

سیاهی ریزد از داغی چو بر دامان پرخونی ...

... قربان تو قربان تو قربان تو جتی

چون غنچه لاله کچه ام گل کند آخر

داغ است دل از آتش پنهان تو جتی ...