... ای شعله در سراغ گریبان کیستی

آغوش دیده ها ز تماشاست لاله زار

ای نو به بر رسیده گلستان کیستی ...

... داغها دست به دامان تو آویخته اند

مگر آتش زده بر لاله ستان می آیی

سیدا را به نگاه رم آهو دریاب ...

چرا به کلبه ام ای لاله رو نمی آیی

برآمده ز چمن همچو بو نمی آیی ...

رسید امروز ایام گل و شد باغ بزم آرا

برآمد لاله بر کف جام می از دامن صحرا

دویده خون در اعضا ارغوان را چون رخ ساقی

فتاده همچو سنبل بید مجنون را سر سودا

زند بر نافه آهو سیاهی غنچه لاله

دهد خاک چمن بر باد بوی عنبر سارا ...

... زآستین شاخ گل فواره خون سر کشید

دامن صحرا ز جوش لاله دشت کربلاست

سیر باغ امروز دلهای حریفان برده است ...

... مرهم داغ دل امیدواران گشته ای

لاله را امروز از شادی کلاهش برهواست

ناوکت بر استخوان خصم جا سازد چو مغز ...

... نماید پشتبان با سری فصل

چه در منقوش همچون برگ لاله

کشاده همچو اوراق رساله ...

... کلیدش غنچه منقار بلبل

ز گلمیخ در او داغ لاله

غلام حلقه او گوش هاله ...

... روان دستش چو آب زندگانی

ز تصویر گل او لاله مضطر

شفق از رنگ شنگرفش به خون تر ...

... کمانش را کشیدن کی تواند

به تحریرش سیاهی داغ لاله

نهاده پیش او رنگین پیاله ...

... خرامش بود غنچه را دلنشین

بود داغ او خلق را لاله زار

شکفته رخش چون همیشه بهار ...

... مسحی یی داشتم بپا دیروز

سرخ مانند لاله احمر

کرده بود از برای طیارش ...

... به من کردست آن کان لطیفه

چو لاله سوخته نانی وظیفه

مرا سودای نان او تنگ کرد ...

... کفش برگ گل انگشتان رگ گل

نی کلکش ز رنگ داغ لاله

کشیده سرمه در چشم پیاله ...

... ز جوش رنگ شنگرفش پیاله

نمایان کرده خود را همچو لاله

نموده پیچک میم دهان را ...

... همه بنده اش بی تأمل شدند

بیار ساقی آن ساغر لاله رنگ

که باشد می اش فارغ از صلح و جنگ ...

... که را تخته خاک بستر شود

چو لاله کرد تاج افتد به خون

کرا کاسه سر شود سرنگون ...

... قیامت شد آن روز قایم به دهر

بیا ساقی آن باده لاله گون

که از تیغ موجش زند بوی خون ...

فراق دوستان چون لاله داغم بر جگر دارد

نشاط باده ایام در پی درد سر دارد ...

... چو بعد از مرگم آن نو خط بغیری باده می نوشد

ز خاکم سبزه می روید ز خونم لاله می جوشد

بهار گلشن خونین دلان فیض دگر دارد ...

رفت آن شوخ از نظر بر روی افگنده نقاب

مانده خالش در دلم چون لاله داغ انتخاب

چون نسازد آتش من زهره پروانه آب ...

... دست لرزان دل طپان من منفعل او در حجاب

سینه ام چون لاله داغ از سیر گلشن می شود

گل اگر بر سر زنم گلمیخ آهن می شود ...

... سیدا داغ دلمرا آرزوی نیش اوست

شوخ چشمی را که دایم لاله و گل ریش اوست

همچو مژگان خنجر عاشق کشی در پیش اوست ...

... چون پری در نظر اهل جهان جلوه گری

گه گل سرخ گهی لاله و گه نیلوفری

هر دم ای شاخ گل تازه به رنگ دگری ...

... سنبل از آشفتگان حلقه گیسوی تست

لاله از خونین دلان چهره نیکوی تست

هرکه را بینم مقید با سجود در کوی تست ...

تندخویی آمد و چون لاله داغم کرد و رفت

آتش هجران او تاراج باغم کرد و رفت ...