... هر نفس مینگری بر خود و میبالی از آن

داغها در جگر لاله ستانست که تو

بسکه مشغول خودی سیر گلستان نکنی

نیم سوز است اگر لاله از آنست که تو

نکنی سوی چمن یک نگه از ناز تمام ...

... یک نرگست از گلشن صنع است گل صبح

یک داغ ازین لاله ستان هر شب تاری

یک جاده بگلزار تو هر قامت سروی ...

... دیللر خواجه دنیادار دور گور فانی دنیاسی

گورر عاقل بود شتونگ لاله سیندین چشم دل بیرله

که دایم عشرت ایچره کلفتی توی ایچره دوریاسی ...

... سننک گل تک جمالنک بیر نظر تا پرده سیز گوردی

گوزوم هر لاله سیرابه تو شدی قیندی قانی

گیچه سیلاب تک گرداغه دورماز طاش طاش اوسته ...

... خود نمایی که ز صرصر نیست در باغ وجود

گردباد عمر باشد لاله را نشو و نما

نشکنی تا خویشتن را لاف قرب حق مزن ...

... بر بساط چمن افگنده هوا مسند رنگ

هر طرف نامیه از لاله و گل بزم آراست

مسندآرا به سعادت شده سلطان بهار ...

... هست روشن اینکه بس مشکل بر آب گوهر است

آتش هر لاله از داغ دل آرد بسکه زور

خاک گلشن بی نیاز از منت خاکستر است ...

... نسخه هر طاعتی را راه دینش مسطر است

لاله زار سرخ رویی را هوای اوست آب

بوستان زندگانی را ولای او براست ...

... بداد دردسر روزگار دی چندان

که خون لاله بهار از رگ سحاب گرفت

گرفت گرم هوا را چنان ترشح ابر ...

... گمان شود که مگر میجهد شرار از سنگ

ز کوه لاله ز بس در نمو شتاب گرفت

ز بس که تار نگه ریشه میکند چو نهال ...

... چمن نقاب سیه بر رخ از سحاب گرفت

در آتش است زهر داغ لاله نعل بهار

کدام گل ز رخ خویشتن نقاب گرفت

بکوه و دشت گل و لاله موج زن گردید

چنانکه راه بگردیدن سراب گرفت ...

... زبان شود در و دشت از برای لعن یزید

درون لاله شد آخر زدود آه سیاه

ز بس که آتش این غصه اش بدل پیچید ...

... از بس نبرد کرده بخیل سپاه غم

خون لاله لاله میچکد از تیغ کوهسار

گردیده اند گرمی و سردی ز عدل او ...

... در بوستان سبز فلک هر رگی ز ابر

یک شاخ ارغوان شده از عکس لاله زار

در گوش اهل هوش نباشد خروش رعد ...

... بیغمی رخنه تا در او نکند

لاله بر داغ دل کشیده حصار

دست اگر باشدت تهی چه غمست ...

... سیل گیر حوادث است این دشت

زده زآن لاله خیمه بر کهسار

صر صر فتنه بس که پر زور است ...

... ز شرم روی و قدر و علم و مجد او عرق ریزد

چمن از ژاله کوه از لاله بحر از در فلک ز اختر

روان او جنان او زبان او بیان او ...

... بسکه رنگین است گلشن مینماید در نظر

همچو داغ لاله زاغان در میان گلستان

هست در چشم نظر بازان ز زاغان هر طرف ...

... مژده ات را گر نسیم آرد بگلشن از شتاب

لاله در ره داغ خود گم کرده خیزد از زمین

ابرها از دوریت افلاک را چشم پرآب ...

... که دستار اندازد از سر شکوفه

زده لاله حرف جگر پاره او

که بر سر دریده است معجر شکوفه ...

... کنج عزلت خوشترم از شهر بند شهرتست

دامن پر اشک گلگونم به از صد لاله زار

سر ز خدمت چون نتابم پا ز رفتن مانده است ...

... خندیدن من کدورت از دل نبرد

داغ دل لاله را شکفتن چه کند

... کرد از این عالم فانی چو سفر

نو گلی رفت که چون لاله گذاشت

داغها گلشن خود را بجگر ...

... زنده از گرد کلفتش در گور

برق تیغش چو داغ لاله کند

دشمن روسیاه را محصور ...