... بار سلاح عاریه مردان نمی کشند

دریا ز موج خویش زره پوش می شود

تلخی که نوش جان کنی آن را شود شکر ...

... از زهدان خشک رسایی طمع مدار

سیل ضعیف واصل دریا نمی شود

چون گوشه ای نگیرد از ابنای روزگار ...

... لعلش که گوشمال عقیق یمن دهد

دریا شهید عشق ترا شستشو نداد

شبنم چه داد لاله خونین کفن دهد ...

... در یک گشاد تیر به چندین نشان رسید

پوچ است چون حباب ز دریا بر آمده

حرف محبتی که ز دل بر زبان رسید ...

... از طول امل هر که دهد دام سرانجام

چون موج ز دریا خس و خاشاک برآرد

شد روی ترا پرده عصمت خط مشکین ...

... از شکوه همین موج سراپای زبان نیست

دریا ز صدف هم دل پر آبله دارد

ابلیس کند راهزنی پیشروان را ...

... در پله بینایی آشوب شناسان

دریا خطر سینه پر جوش ندارد

از خامشی من جگرخصم دو نیم است ...

... در معرکه عشق دلیرانه متازید

بر صفحه دریا نتوان مشق شناکرد

اقرار نکردن به گنه عین گناه است ...

... جان عجبی در تن ارباب طرب کرد

دریا نه کریمی است که بی خواست نبخشد

بیهوده صدف باز دهن را به طلب کرد ...

... پروانه بی غیرت ما روز به شب کرد

با کوزه سربسته ز دریا چه توان برد

محروم ز وصل تو مرا شرم وادب کرد ...

... هر جا که شود خامه صایب گهرافشان

دریا ز صدف گوش محال است نگیرد

... از بزم نفس سوخته مجمر بگریزد

اشکم چو عنان ریز نهد روی به دریا

دریا به نهانخانه گوهربگریزد

در حشر چو آهم علم شعله فرازد ...

... آن خانه برانداز که همخانه من شد

دیگر نکشد منت خشک از لب دریا

ابری که تر از گریه مستانه من شد ...

... در حلقه چشمی چه قدر جلوه کند حسن

گرداب ز دریا چه خبر داشته باشد

آن را که نبرده است برون بیخودی از خویش ...

... از زاهد بی مغز مجو معرفت حق

کف از دل دریا چه خبر داشته باشد

هرکس که نداده است ز کف دامن فرصت ...

... نسبت به بدان در چه شمارندنکویان

دریا چه قدرآب گهرداشته باشد

صایب خبرش هست ز حال من بیدل ...

... کار خرد از باده دیرینه بسازند

دریا به نظر تنگتر از چشم حباب است

کم ظرف کسانی که به گنجینه بسازند ...

... غیر از گهر عشق که پاینده و باقی است

باقی همه چون موج ز دریا گذرانند

جمعی که نظر بسته گذشتند ازین باغ ...

... آن را که درست است ارادت به توکل

بی کشتی نشکسته به دریاننشیند

هر جا که رود قافله در کار ندارد ...

... گر باد مرادست و گر باد مخالف

از جوش طرب سینه دریا ننشیند

از سینه کشیدن نفس سرد محال است ...

... از باد نفس غنچه پیکان نگشاید

گر عاشق لب تشنه شود واصل دریا

چون موج محال است که زنجیر نخاید ...

... قانع نکشد منت احسان ز کریمان

آب گهراز ریزش دریا نفزاید

صایب ز فراق تو ز گفتار برآمد ...

... قانع به دو عالم ندهد قطره خود را

دریا چه خیال است به چشم گهر آید

از صحبت نیکان نشود طینت بدنیک ...

... طفلی که به دنبال من از خانه برآید

از موج محابا نکند شورش دریا

زنجیر کی از عهده دیوانه برآید ...