... دست زمانه سرمه کند چشم خویش را

چون بر هوا شود ز سم اسب او غبار

گر ابر بهره یابد زرین کند سرشک ...

... سخن چو راه گشاده است با فراز و نشیب

زبان چو اسب رونده است بی لگام و فسار

چگونه گام زند اسب چون بود ره او

ز خار و سنگ فراوان و دشت ناهموار ...

... همرنگ خاک جرم قمر زان سبب بود

کز نعل اسب او به قمر پر شود غبار

تاریک فام روی زحل زان قبل بود ...

... تا با رضا و شکر بقا و علو بود

بادت مدام ساخته اسباب هر چهار

راضی ز تو شهنشه و شاکر ز تو وزیر ...

... شاهان کامکار و وزیران بردبار

سد توتیای چشم ظفرگرد اسب شاه

تا کدخدای اوست به اسب هنر سوار

صدری است حق پذیر و وزیری است حق پرست ...

... بیشی ز معطیان و کم است از عطای تو

اندیشه محاسب و اندازه شمار

پشت شریعتی و تو را کردگار پشت ...

... در حلم چون پیمبر و در علم چون علی است

اسبش چو دلدل آمد و تیغش چو ذوالفقار

بر خار و خاره گر بنویسند نام او ...

... تا نیست هیچ عنصر دیگر جز این چهار

از اسب باد پایت و از تیغ آب رنگ

آتش فتاده باد در اعدای خاکسار ...

... گفتا باین صفت که تو پرسی همی زمن

اندر جهان ندانم جز اسب شهریار

گفتم که چیست آن که به شکل سپهر نیست ...

... تخت شاهی را به بزم اندر چنو باید ملک

اسب شاهی را به رزم اندر چنو باید سوار

پادشاهی جون یکی باغ است واو سرو روان ...

... مخالفان تو پیکار ساختند همی

بر اسب کین و تعصب همی شدند سوار

ز بس نحوست و ادبار خود ندانستند ...

... دست زمانه سرمه کشد چشم خویش را

چون بر هوا رسد ز سم اسب او غبار

فرزانه را فتوت او هست حق شناس ...

... آفرین بر جان صیادی که گیرد دل شکار

چون ز ایوان اسب اندر سوی میدان تازد او

عقل پندارد که خورشیدست بر گردون سوار

توتیای چشم دولت شد غبار اسب او

اسب چون خورشید راند توتیا باشد غبار

هست همچون نار و خاک از تیزی و آهستگی ...

... ایزد از عزت حصاری ساخته پیرامنت

بخت و دولت کوتوال و پاسبان آن حصار

مادحت با خاطری چون آتش و طبعی چو آب ...

... ندارد اختیار الا مدیح تو دل بنده

عنان اسب دل دادم به دست اختیار اندر

همیشه تا به عز اندر بود هر ملک پاینده ...

... نه هرگز بود خانه ملک را

به از تیغ او پاسبانی دگر

نه نیکوتر از داستانش رسد ...

... دوالی ز پشت عدو برکشد

کند اسب را زو عنانی دگر

ایا آفتابی دگر در جهان ...

... همه رکاب تو بوسد که در دماغ من است

غبار اسب تو خوشبوی تر ز بوی عبیر

نیامدست ز من در وجود هیچ گناه ...

... چونانکه نازش علی از ذوالفقار خویش

زان باد پای اسب تو آید عجب مرا

کاندر قرارگاه نخواهد قرار خویش ...

... آموزگار و رایض تو بود رای او

تا راست کرد اسب هنر زیر ران خویش

او را به پهلوان چه نیازست در سپاه ...

... آن شاعری که در حق ممدوح خویش گفت

ای کرده چرخ تیغ تو را پاسبان خویش

گر بشنود لطافت شعر روان من ...

... شرنگ شهد شود در زمان و شهد شرنگ

اگر سبق برد از باد اسب تو نشگفت

که پیش اسب تو باد جهنده باشد لنگ

برآید از دل اعدای دولت تو تراگ ...

برکش ای ترک بر اسب طرب و شادی تنگ

که زمستان شد و نوروز فراز آمد تنگ ...

... حاش لله که اگر زنده شود حاتم طی

پیش اسب تو کشد غاشیه در زیر بغل

هرکجا هست در اسلام یکی مهتر چیر ...

... زبهر حشمت تو آسمان همی سازد

لگام اسب تو را از ستاره طرف و دوال

وگر تو رای کنی از بروج بفرستند ...

... سیاه گشت همی چرخ اخضر و ازرق

کمیت گشت همی اسب ابرش و ادهم

خرد شمرد به بازیچه اندر آن هنگام ...