... خاک پای او به آید از سر واسیلیوس

گرد کفش خاک پای مصطفی را سرمه ساز

تا نباشی روز حشر از جمله کالویروس ...

... که خلیل او بر آتش چو دخان بود سواره

که خلیل مالک آمد به کفش عنان آتش

سحری صلای عشقت بشنید گوش جانم ...

... هم من مه و مهتاب تو هم گلشن و هم آب تو

چندین ره از اشتاب تو بی کفش و دستار آمدم

فرخنده نامی ای پسر گرچه که خامی ای پسر ...

کشید این دل گریبانم به سوی کوی آن یارم

در آن کویی که می خوردم گرو شد کفش و دستارم

ز عقل خود چو رفتم من سر زلفش گرفتم من ...

... کو بهشت جهان را می کند چون جهنم

در کفش خاک مومی سازدش رنگ و رومی

سازدش باز و بومی سازدش شکر و سم ...

... کید او از بی نشانی بردراند هر نشان

خمخانه لم یزل جوشیده زان می کز کفش

گشته ویرانه به عالم در هزاران خاندان ...

... پا را چه می نهی تو به دندان گربه شان

از تو چو میر گولان بستد کلاه و کفش

خواهی تو روستایی خواهی ز اکدشان ...

... دو دست عشق مثال دو دست داوود است

که همچو موم همی گردد از کفش آهن

حدیث عشق هم از عشقباز باید جست ...

آمد یار و بر کفش جام میی چو مشعله

گفت بیا حریف شو گفتم آمدم هله ...

... خرقه فلک ده شاخ از او برج قمر سوراخ از او

وای ار بیفتد در کفش چون من سلیمی ساده ای

زد آتش اندر عود ما بر آسمان شد دود ما ...

... جان چون نداند نقش خود یا عالم جان بخش خود

پا می نداند کفش خود کان لایق است و بابتی

پا را ز کفش دیگری هر لحظه تنگی و شری

وز کفش خود شد خوشتری پا را در آن جا راحتی

جان نیز داند جفت خود وز غیب داند نیک و بد ...

... و آن شه بی نشانه را جلوه دهی نشان کنی

دوش خیال مست تو آمد و جام بر کفش

گفتم می نمی خورم گفت مکن زیان کنی ...

... منم غرقه به بحر انگبینی

که زنبور از کفش یابد لعابی

بهشت اندر رهش کمتر حجابی ...

... درخت و رخت بازرگان نگشتی

دو دست کفشگر گر ساکنستی

همیشه گربه در انبان نگشتی ...

... تا شنیدند از خرد افسانه دیوانگی

کفش های آهنین جان پاره کرد اندر رهش

چون در او آتش بزد جانانه دیوانگی ...

... ای صبا جانم تو را چاکر شدی بر چشم و سر

گر ز تبریزم کنی خاک کفش بخشاییی

... هر کی در عهد تو از جور زمانه گله کرد

سزد ار کفش جفا بر دهن او بزنی

کاین زمانه چو تن است و تو در او چون جانی ...

... وز قد من بپرس که از کی خمیده ای

از جان من بپرس که با کفش آهنین

اندر ره فراق کجاها رسیده ای ...

... تو دام عشق چه دانی چو مرغ این دامی

ز صاف بحر نگویم اگر کفش بینی

مثال زیبق بر هیچ کف نیارامی ...

تو در عقیله ترتیب کفش و دستاری

چگونه رطل گران خوار را به دست آری ...