... به چهره از جگر عاشقان برشته ترند

نظر سیاه مگردان به لاله رخساران

که برگریز دل ونوبهار چشم ترند ...

... ز روی تازه فصل بهار سوختگان

چو لاله از جگر داغدار بیخبرند

چو سرو مردم آزاده در جهان صایب ...

... ز خوان رزق به یک رنگ چشم دوخته اند

چو داغ لاله به خون میهمان یکدیگرند

چه احتیاج به گلزار غنچه خسبان را ...

... کجاست سوختگان را دماغ خودسازی

به ناخن دگران لاله داغ تازه کند

درین بهار که صد جامه خار گردانید ...

... که بهر ملک زمین روبه آسمان نکند

ز خون صید جهان لاله زار می بیند

دو چشم شوخ توچون تکیه بر کمان نکند ...

... کلاه گوشه به خورشید وماه می شکنند

چو داغ لاله اگر صفحه ای سیاه کنند

فریب وعده این خشک طینتان نخوری ...

به گریه نقطه خال تو از نظر نرود

که داغ لاله به خونابه جگر نرود

ز چاه خوبی یوسف نمی شودخس پوش ...

... اگر به صید زبون تیغ او کند اقبال

ز خون صید حرم کعبه لاله زار شود

ز رام گشتن آهو به صحبت لیلی ...

... گرسنه چشمی دام از شکار کم نشود

ز داغ لاله سیاهی نمی برد شبنم

ملال من ز می خوشگوار کم نشود ...

... برآر تیغ وبکش این سیه درونان را

که خون لاله کسی از صبا نمی خواهد

مرو ز مصلحت خاک راه او بیرون ...

... فراغبال ز مرغان آن چمن مطلب

که جوش لاله وگل راه باغبان ندهد

زیاده است ز دخل بهار خرج خزان ...

... سبکروی ز سر کوه یار می آید

ز بوی خون گل و لاله می توان دریافت

که از قلمرو آن دل شکار می آید ...

... که از نظاره آن گلعذار می آید

نه لاله است که سر می زند بهار از خاک

که خون ما به زمین بوس یار می آید ...

... در آن زمین که شهیدی به خون نغلطیده است

بهار لاله سیراب برنمی آید

اگر به آینه آفتاب سنگ خورد ...

دل گرفته کی از لاله زار بگشاید

ز دستهای نگارین چه کار بگشاید ...

دل از مشاهده لاله زار نگشاید

ز دستهای حنابسته کارنگشاید ...

بهار می رسد آماده جنون باشید

ز جوش لاله مهیای جام خون باشید

ز هر نسیم به گلزار می توان ره برد ...

... به خوشدلی گذرانید زندگانی را

اگر چو لاله وگل کاسه سرنگون باشید

فسون باده شما را به دام می آرد ...

... که صبح نور ز آیینه زنگ بسته دمید

نظر به لاله و گل چون سیه کنم صایب

مرا که سنبل آه از دل شکسته دمید

... چه ماتم است ندانم نهفته در دل خاک

که رخ به خون جگر شسته لاله می روید

ز شرم نیست نظر پیش پا فکندن یار ...

... ماهی ز موج وحشت قلاب می برد

صایب چو لاله هرکه جگر را نباخته است

فیض شراب لعل ز خوناب می برد

... زین گرد سیل خانه برانداز نگذرد

از سیر لاله زار زند نعل واژگون

برخاک کشتگان اگر از ناز نگذرد ...