... تو شاد و خرم و فرخنده باشی

وگر چرخ و زمین از هم بدرد

ورای هر دو جانی زنده باشی

به هفتم چرخ نوبت پنج داری

چو خیمه شش جهت برکنده باشی ...

... تو حیوانی نگهبان را چه دانی

تو را در چرخ آورده ست ماهی

تو ماه چرخ گردان را چه دانی

تجلی کرد این دم شمس تبریز ...

... کجا شد قول و سوگندی که خوردی

نگفتی چرخ تا گردان بود گرد

از این سرگشته هرگز برنگردی ...

... نکونام و نکوروی و نکوفال

چو ماه و چرخ خضرا این عروسی

خمش کردم که در گفتن نگنجد ...

... که تا روز قیامت جان مایی

الا ای چرخ زاینده چنین ماه

نزایی و نزایی و نزایی ...

... ز قعر چه به حبل الله رستی

بگیر ای چرخ پیر چنبری پشت

رسن را سخت کز چنبر بجستی ...

... نه ترسایی است آن جا نه جهودی

برون از خطه چرخ کبودش

رهیده جان ز کوری و کبودی ...

... تو خواهی همچو ابر بازگونه

که باران از زمین بر چرخ باری

چو ناخن نیز نگذارد تو را عشق ...

... مرا سرگشته می دارد خماری

مرا در چرخ آورده ست ماهی

مرا بی یار گردانید یاری ...

... وگر این آسیا جوید سکونت

ز چرخ تو نمی یابد رهایی

هر آن سنگی که در چرخش کشیدی

بیابد کان بیابد کیمیایی ...

... می پنداری به اختیاری

این چرخ به اختیار خود نیست

آخر تو کیی بدین نزاری ...

... آنجا که توی کی راه یابد

زان جانب چرخ و عرش و کرسی

ای دل تو دلی نه دیگ آهن ...

ماها چو به چرخ دل برآیی

چون جان به تن جهان درآیی ...

... گر ز لعل شمس تبریزی بیابی مایه ای

کمترین پایه فراز چرخ پیروزی کنی

... در یکی جسم طلسم آدمی اندر نهان

ای بسی خورشید و ماه و چرخ و اختر داشتی

در چنین جسم چو تابوتی میان خون و خاک ...

... عکس این آتش بزد بر آینه گردون و شد

هر طرف از اختران بر چرخ گردان آتشی

... آفتاب او نهشت اندر دو عالم سایه ای

آفتاب و چرخ را چون ذره ها برهم زند

وز جمال خود دهدشان نو به نو سرمایه ای ...

... چه بود باطن کبکی که دل باز نداند

چه حبوب است زمین در که ز چرخ است نهانی

کلهش بنهی وآنگه فکنی باز به سیلی ...

... هله ای روح مصور هله ای بخت مکرر

نه ز خاکی نه ز آبی نه از این چرخ اثیری

تو از آن شهر نهانی که بدان شهر کشانی ...

... هله ای جان و جهانم مدد نور نهانم

ستن چرخ و زمینی هوس خاصی و عامی

عجب از خلوتیانی عجب از مجلس جانی ...