... غم تو پس که خواهد خورد آخر

بکش بی سرکشی باری که داری

بدست خویش کن کاری که داری

که کس غم خواری کار تو نکند

دمی حمالی بار تو نکند

... بخاک افتاد مجنون سر نگون سار

بدو گفتا بگو لیلی دگر بار

تو از من چند معنی جوی باشی ...

... که او را از چه پذرفتی ز ابلیس

دگرباره شدی مغرور تلبیس

بکشت آن بچه را و پاره کردش ...

... چو زنده گشت زاری کرد بسیار

که تا حوا پذیرفتش دگربار

چو رفت ابلیس و آدم آمد آنجا

بدید آن بچه او را هم آنجا

برنجانید حوا را دگر بار

که خواهی سوختن ما را دگر بار

بکشت آن بچه و آتش برافروخت ...

... برفت القصه از حوا بفریاد

دگر بار آمد ابلیس سیه روی

بخواند آن بچه خود را زهر سوی ...

... بگفت این و برفت و آدم آمد

ز خناسش دگر باره غم آمد

ملامت کرد حوا را ز سر باز ...

... نمی دانم که شیطان ستمگار

چه می سازد برای ما دگر بار

بگفت این و بکشت آن بچه را باز ...

... وزانجا شد بکاری دل پر آتش

دگر بار آمد ابلیس لعین باز

بخواند آن بچه خود را بآواز ...

... ترا ره می زند وز درد این کار

چوابرت چشم ازان گشتست خون بار

گر آدم را که در یک دانه نگریست ...

... بتنهایی کند هم خلوتش خاص

نهادش از پی آن صاع در بار

بدزدی کرد منسوبش زهی کار ...

... زبان بگشاد در تسبیح و تقدیس

که لعنت خوشتر آید از تو صد بار

که سر پیچیدن از تو سوی اغیار ...

... بسی خلقند از بهر تو در کار

تو نتوانی کشیدن این همه بار

زبان بگشاد زال و گفت ای شاه ...

... اگر در زهر و گر در نوش میری

تو هم بار خود اندر دوش گیری

چو یک یک ذره عالم حجابست ...

... قدم بر جای سرگردان چو پرگار

گران جانی مکن بگذر سبکبار

... بگوش جان ز حق آمد جوابش

که چون هر بار ما دادیم آبش

همان بهتر که چون هر بار این بار

ز دست ما خورد آب آن جگرخوار ...

... رسیدند آن زنان پیش پیمبر

بپرسیدند ازان پاسخ دگر بار

زبان بگشاد پیغمبر بگفتار ...

... چنان جدی دران کارش بیفزود

که صد کارش بیکبارش بیفزود

بدو گفتا چو تو از اشقیایی ...

... که دایم این چنینم در حضورش

چو موسی سوی طور آمد دگر بار

خطابش کرد حق از اوج اسرار ...

... چو در خانه نشستن گشت بسیار

دلش بگرفت از خانه بیک بار

کسی نزدیک بوشهدی فرستاد ...

... فراخی زمین و آسمان دید

نخواهد او رحم هرگز دگر بار

نگردد نیز در ظلمت گرفتار ...

... که شاها تو سفر بسیار کردی

ولیکن نه چنین کین بار کردی

بسی گرد جهان گشتی چو افلاک ...

... برون آ ای پسر زین خانه تنگ

که بار تو گرانست و خرت لنگ

ازینجا رخت سوی لامکان کش

براق عشق را در زیر ران کش

که بار عشق را جان بارگیرست

ولی میدان خلدش ناگزیرست ...

... بدیدارت نظرها برگشایند

چه افتادست تا نوری بیک بار

ز پیش نور می آید پدیدار ...

... ز حاجت خواستن بی بهر ماند

ز بار فقر چندان خواری او را

روا نبود چنین سرباری او را

زهی مهر و وفا و بردباری

وفاداری نگر گر چشم داری ...

... چرا با تو کنم این قصه تکرار

که این قصه شنیدستی تو صد بار

چو شد عاجز در آن تاریکی راه ...

... نیامد صبر چندانی براهش

که کس بر پای کردی بارگاهش

یکی زیبا زره زیرش گشادند ...

... بزاد القصه وز وی یک پسر ماند

چو بنهاد آن زن آشفته دل بار

فرو افتاد در دریا نگونسار ...

... بسی سگ بسته آن کخ بماندست

اگر صد بار روزی غسل سازی

چو با خویشی نه جز نانمازی

... جوانش گفت عاشق این چه داند

بدینش خواند عمر پس سیم بار

چو هر باری بعشق آورد اقرار

عمر فرمود تا کشتند زارش ...