چنین گفتست با یاران پیمبر
که آن طفلی که می‌زاید زمادر
چو بر روی زمین افکنده گردد
بغایت عاجز و گرینده گردد
ولی چون روشنی این جهان دید
فراخی زمین و آسمان دید
نخواهد او رحم هرگز دگر بار
نگردد نیز در ظلمت گرفتار
کسی کز بندِ این تنگ آشیان رفت
بصحرای فراخ آن جهان رفت
بعینه حال آن کس همچنانست
که او را از رحم قصد جهانست
چنان کان طفل آمد در جهانی
نخواهد با شکم رفتن زمانی
ز دنیا هر که سوی آن جهان شد
بگفتم حال طفلت همچنان شد
دلا چون نیست جانت این جهانی
بر آتش نه جهان گر مرد جانی
اگر قلبت نخواهد برد ره پیش
چگونه ره بری در قالب خویش
که گر راهی به پیشان می‌توان برد
یقین می‌دان که از جان می‌توان برد
درون دَیرِ دل خلوتگهی ساز
وزان خلوة به سوی حق رهی ساز
اگر کاری کنی همرنگِ جان کن
مکن آن بر سر چوبی، نهان کن
تو گر جامه بگردانی روا نیست
که او دوزد، بدست تو قبا نیست
ولیکن گر توانی همچو مردان
ز جامه درگذر جان را بگردان
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن درباره‌ی تولد انسان و سفر روح او از دنیای مادری به دنیای زمین است. در ابتدا به حالتی اشاره می‌شود که یک کودک وقتی به زمین می‌آید بسیار ضعیف و بی‌پناه است. اما با ورود به دنیا و دیدن زیبایی‌ها، دیگر هرگز نمی‌خواهد به وضعیت پیشین خود بازگردد. این وضعیت به حالتی تشبیه می‌شود که انسان‌ها پس از مرگ و ورود به جهان دیگر به آن دچار می‌شوند.
شاعر همچنین به اهمیت روح و جان انسان اشاره می‌کند و می‌گوید که ارتباط با جهان مادی نباید مانع پیشرفت معنوی انسان شود. او تأکید می‌کند که اگر قلب و جان انسان خواهان حرکت به جلو باشد، باید از قید و بندهای دنیوی رهایی یابد و به سوی حقیقت حرکت کند. در نهایت، تشویق می‌کند که برای رسیدن به مقام والای انسانی، باید از ظواهر فانی دور شد و به عمق جان و روح توجه کرد.
هوش مصنوعی: این گفته از پیامبر به یارانش است که آن کودکی که از مادر به دنیا می‌آید، به چه معناست و چه سرنوشتی خواهد داشت.
هوش مصنوعی: زمانی که انسان به زمین افتد، به شدت ناتوان و نالان می‌شود.
هوش مصنوعی: اما هنگامی که نور این دنیا را مشاهده کرد، وسعت زمین و آسمان را در نظر گرفت.
هوش مصنوعی: هرگز او رحم نمی‌کند و دیگر بار در تاریکی گرفتار نخواهد شد.
هوش مصنوعی: کسی که از این جای محدود و تنگ خلاص شده و رفته، به دنیای وسیع و بی‌نهایت آن سو رفته است.
هوش مصنوعی: حال آن شخص دقیقاً شبیه به کسی است که در رحم مادر قرار دارد و هنوز به دنیای بیرون نیامده است.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که همانطور که یک کودک به دنیا می‌آید و در زندگی جدیدی آغاز به کار می‌کند، او به هیچ وجه نمی‌تواند با شکم به دنیای خود برگردد. به عبارت دیگر، انسان‌ها به سمت جلو و به سمت رشد و تغییر حرکت می‌کنند و نمی‌توانند به عقب برگردند یا به حالت اولیه خود برگردند.
هوش مصنوعی: هر کسی که از این دنیا به سوی آن جهان می‌رود، حال و روزش مانند حال و روز کودکانه‌اش می‌شود.
هوش مصنوعی: ای دل، وقتی که جان تو به دنیا وابسته نیست، چرا به آتش این جهان دل ببندی؟ اگر جانت هم از دست برود، چه ارزشی دارد؟
هوش مصنوعی: اگر دل تو نخواهد که به پیش بروی، چگونه می‌توانی در قالب خودت به جایی برسی؟
هوش مصنوعی: اگر راهی برای پیشرفت وجود داشته باشد، یقیناً می‌دانی که می‌توان از جان هم برای آن تلاش کرد.
هوش مصنوعی: در درون دل، محلی برای خلوت و تفکر فراهم کن و از همین آرامش و سکوت به سوی حقیقت و خداوند راه بیاب.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی کاری کنی، آن را با توجه به روحیه و شخصیت خودت انجام بده. اما اگر کار ناپسندی است، آن را پنهان کن و در معرض دید دیگران قرار نده.
هوش مصنوعی: اگر تو لباس خود را تغییر دهی، جایز نیست که او آن را بدزدد، چرا که این لباس از آن تو نیست.
هوش مصنوعی: اما اگر می‌توانی مانند مردان واقعی از لباس و ظواهر دنیوی بگذری و به جان و روح خود توجه کنی، زندگی‌ات را به سوی معنی و عمق بگردان.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.