... این حضرتست یارب و این دیده من است

کین خاک بارگه را چون سرمه در کشید

بهرام شاه اعظم اعدل که بهر او ...

... جان بست بر میان و پس آنگه کمر کشید

چون او نمود بحر گهر بار زاستین

دامن ز شرم بخشش او ابر در کشید ...

... خطهای نور دایره وش بر قمر کشید

تخت تو چرخ باد که در بارگاه تو

خورشید تیغ زن چو قمر هم سپر کشید

هفته دیگر بسعی ابر مروارید بار

آورد شاخ شکوفه عقد مروارید بار

گاه باد از عارض سنبل برانگیزد نسیم

گاه ابر از طره شمشاد بنشاند غبار

خطه باغ از ریاحین سبزتر از خط دوست ...

... مشتری منظر شده کیوان محل بهرام شاه

کاسمان روز گار است آفتاب روز بار

از نوالش بچه امید گشته سیر شیر ...

... نور چشم دین و دولت ظل حق بهرام شاه

کاسمان اعتبار است آفتاب روزگار

خاک درگاهش خورد سیم و از آن باشد عزیز ...

... این یکی از چرخ گردان نیستی هر نیمه شب

وان دگر بر خاک غلطان نیستی روزی دو بار

ای ترا در عدل کمتر چاکری نوشیروان ...

ای بخت بده مژده که برخاست به یکبار

از گوهر شمشیر خداوندی زنگار

ای خلق بنازید که بار دگر آمد

فرخنده نهال چمن دولت پربار

دلشاد بخندید که از مطلع امید

بنمود هلال فلک شاهی دیدار

شکر از تو خدایا که از این جان مبارک

شد مردمک چشم جهانداری بیدار ...

... از یمن رضای تو شفا یافت و گرنه

عیسی به زمین آمدی از چرخ دگر بار

از بهر شفای تن او ثور و حمل را ...

... پرسد که مرا چاکر کی بود شکر باش

گوید که مرا بند گکی بود گهربار

خود ره در سایه مبر زانکه روان نیست

تا ذات چو خورشید تو بازم بدهد بار

آنرا که همی بردی از خاک بر افلاک ...

... بی صورت میمون تو آن دل که سبک شد

از روشنی دیده کنون هست گرانبار

... گریان شود سحاب چو یعقوب تا که گل

خندان رود ز چاه چو یوسف به تخت بار

چون گل رود به تخت سبک بهر تهنیت ...

... خیل ستاره روز نیارد شد آشکار

دستش غبار آز فشاند از رخ امید

آری چنان سحاب نشاند چنین غبار

زان همچو سیم و زر شد خاک درش عزیز ...

... گشته ز یمن مدح تو بر در شاهوار

روزی هزار بار بگویم وگرنه بیش

کای من غلام روی تو روزی هزار بار

دعوی همی کنم من و معنیش ظاهر است ...

ای مبارک تر عشقت ز سعادت بسیار

ای گرامی تر وصلت ز جوانی صد بار

عقل در عمر نیابد ز تو چابکتر دوست ...

... مرکز جود و سپهر هنر و عمده جاه

صدر با حشمت و با مرتبه عبدالجبار

آفتابی که عجب نبود اگر از رایش ...

... ذات پاکیزه او را ندهد چرخ گزند

فلک آینه گون را نکند تیره غبار

ای شکفته ز جناب تو بهار دولت ...

... نه خشنودم ز جان و دل نه آگاهم ز خواب و خور

چو شمع از دیده آب آتشین هر دم فرو بارم

چو برق اندر فراقت چون بر آید دود دل بر سر ...

... گرفته در میان آن گره آتش که از نامش

نهان شد برق آتش بار زیر آبگون چادر

چنان بوی ظفر میزد ز شمشیرش که پنداری ...

... به ترکستان و روم امروز هم خاقان و هم قیصر

غبار خیلشان ابرو گشاد تیرشان باران

شعاع تیغشان برق و خروش کوسشان تندر ...

... چون هوای سرد بایستی بگرد موکبش

گرم سقایی گرفتی ابر مروارید بار

چارسو باران و فارغ در میان آن قافله

همچو نیلوفر میانه خشک و گوشه آبدار ...

... تابکوفه باز مانده حالش همچنین

هم عجب بودی اگر یک بار بودی یا دو بار

استوارم گر نداری بر حقی کین حالها ...

... طالع و نام و نشانش هر سه مسعود آمده است

جز به شب داده است هرکز طالع مسعود بار

چشم اقبال و دل بخت تو باشد روز و شب ...

... خواجگان حضرت غزنی که اهل سنت اند

چون فریضه این دعا گویند روزی پنج بار

آن دعا را بسته بر پر چون کبوتر می شدند ...

اندرین عید مبارک پی فرخنده اثر

بار داده است سلیمان نبی باز مگر

که ز پیلان و دلیران و شجاعان امروز ...

... که گیرد از تف آن راه کهکشان آتش

کند ز خاک حریم تو بار نامه نسیم

زند بآب حسام تو داستان آتش ...

... بخت ما را فکند در دامش

حسن خود را نهاد بر بارش

از لطیفی که آفرید خدای ...

... من چنین زار گشته در کارش

بار جورش به جان کشم چه کنم

که مرا نیست ترک آزارش ...

... شاه بهارم شاه بن مسعود

که سزد چرخ صفه بارش

ملک ثابت ز تیغ لرزانش ...

گهر بر زر همی بارم ز یاقوت در افشانش

شدم چون ذره ای در سایه خورشید رخشانش ...

... هر آنگاهی که آراید به گوهر ابر نیسانش

ز ابر کف گوهر بار تو روی نکو خواهت

چنان باشد که نشناسد کس از تازه گلستانش

... گوید همی ثنای شهنشاه حال ملک

خورشید سایه بان کند از نور وقت بار

تا چشم اختران نرسد در جمال ملک ...

... بد عهدم خوانده والحق

گر بی تو زیم هزار بارم

ای نور دو دیده بیم آن است

کین نور دو دیده هم به بارم

ترسان ترسان ز آب و آتش ...

... صاحب حسن آنکه شاه دولت

جز بر در او نداد بارم

زیبد اگر از زبان حالت ...

... زر پاش چو شاخ در خزانم

در بار چو ابر در بهارم

آن صدر منم که از عزیزی ...

... تا باز چو باغ خوش بخندم

تا باز چو ابر در ببارم

... شایسته میوه دل زهرا و حیدرم

دریا چو ابر بار دگر آب شد ز شرم

چون گشت روشنش که چه پاکیزه گوهرم ...

... خوشبو گلی دگر دمد از آتش ترم

روید نبات نیشکر از جویبار گوش

چون نایژه گشاد زبان شکر گرم ...

... بر سر نیاید از من یک ذره تیرگی

چرخ ار فرو گذارد صد بار دیگرم

گر من بنیم جو بخرم هفت خنک چرخ ...

... از آسمان سریر و ز خورشید افسرم

ماه خجسته ام نه که مهر مبارکم

جان مجسمم نه که عقل مصورم ...

فسانه گشت بیک بار داستان کرم

بریده شد پی حاجت ز آستان کرم

برون ز قبه میناست بارگاه وفا

ورای خانه عنقاست آشیان کرم

ز بار هر خس بگسست بارگی هنر

ز سنگ هر سگ بشکست استخوان کرم ...

... سبکی جوی در این خوابگه عشوه که هست

راه ناایمن و خر کندرو و بار گران

ای چو میزان دو سر از خویشتنت ناید شرم ...

... غم گلو گیرد ما را پس از این بی دامن

ابر خون گرید برما پس از این بی باران

روی ما را ز کبودی و ز پراشکی خویش ...

... نهاده جان جهان گوش تا دهد فرمان

تبارک الله آن ساعت خجسته چه بود

که بازگشت مظفر ز غزو هندوستان ...

... زهی شکفته گل فتح تو بخارستان

ز طبع تست زمان را بهار گوهر بار

ز جود تست زمین را خزان زرافشان ...

... که حق نعمت یکروزه ای ترا کان هست

فزون ز ریگ بیابان و قطره باران

به عمر خود نه فراموش کرده ام نکنم ...

... نه خلق عالم گوساله ای پرستیدند

چو شد به بارگه طور موسی عمران

چو بازگشت و برآن گونه دید آن هم حال ...

... هم شد بعون بخشش او رنج من سبک

هم شد ز بار منت او پشت من گران

عقلم به وقت طفلی زو چون شکوفه پیر ...

... یک یک همه چو چشمه حیوان شده نهان

ای طبع در ببار و زین سو نگر نشاط

شاخ درخت می کند از ابر درفشان ...

... وز آب حیات روی ترکن

از طره مشکبار خوبان

خود را چو بهار بهره ور کن ...

... از عطر چو گلشن دگر کن

خاک قدمش چو بار دادت

خدمت چو قلم همه به سر کن ...

... قدر پای تو شیر صفدر گرفته

میامن ز روی مبارک نموده

ممالک برای منور گرفته ...

... چو مردان ره آن جهان برگرفته

فلک بارنامه بعیوق برده

ملک فتحنامه به شهپر گرفته ...

... به انصاف دجال با خر گرفته

به حمدالله اکنون نبینیم باری

مکان خداوند چاکر گرفته ...

... گیاه نوان ساق عرعر گرفته

نبینم باری کنون ملک دین را

ز غم چشم و دل آب و آذر گرفته ...

... چو خطبه ز بیداد منبر گرفته

بحمدالله اکنون نبینم باری

گرفته سری یک جهان سرگرفته ...

... بدان پای و سر تخت و افسر گرفته

بحمدالله اکنون جهانی است باری

ثنای ملک بوالمظفر گرفته

زهی بار رنج و غبار مذلت

ز چشم و دل خسروان برگرفته ...