... تا مراد از گل و بادام و شکر بردارند

چشم دریا صفتم چون ز غمت موج زند

بس که از ساحل او عقد گهر بردارند ...

... دایم بزیر سایه چترش کند مدار

ابراز خجالت کف دریا عطای او

با سوز دل همی رود و چشم اشکبار ...

... بتماشا سوی گلزار گذار

دشت از سبزه چو دریا در موج

ریخته گوهر عشرت بکنار

گوهر عشرت اگر میطلبی

گذری کن سوی آن دریا بار

ساقیا سبحه و سجاده بگیر ...

... با چشمه حیوان نتوان گفت که قاتل

زینسان که زند دیده دریا صفتم موج

ناگاه فتد مردم آبیش بساحل ...

... که چو در سایه ایوانش باخوان گردیم

دانم ای ابن یمین کز کف دریا صفتش

زود با کام دل و با سوی سامان گردیم ...

... چشمم از خیل خیال تو از آن محرومست

که گذر می نتوان کرد ز دریا بشناه

گفتم ایدل چه گنه دید دلارام ز تو ...

... لطیف و پاک چون بر گل سرشک ابر نیسانی

مرا چون در وفای تو کنار از دیده دریا شد

تو کشتی جفا چندین چرا بر خشگ میرانی ...

... شراری کم نبینم ز آتش دل

گر این آتش بصد دریا بشویی

بآب مغفرت جرمی که ما راست ...

... سیمرغ بدین حیله زهر دام برستست

ماهی که ز دریا ننهد روی بساحل

هرگز نشنیدم که در افتاده بشستست ...

... رأی منیرت آب رخ آفتاب ریخت

دست و دل تو رونق دریا و کان شکست

معلوم تست ز آنکه ز دستان بهمنی ...

... ز حال ابن یمینش خبر همانا نیست

جناب حضرت والاش هست دریایی

که چون محیط سپهرش کرانه پیدا نیست

بغیر بنده نبینی بر آن لب دریا

کسیکه مشرب عذبش ازو مهنا نیست

من ار ز ساحل آن تشنه باز میگردم

گناه بخت منست این گناه دریا نیست

... بحال بنده چرا یکزمانت پروا نیست

بحضرت تو که دریا نمونه ایست ازو

بغیر بنده کرا آرزو مهیا نیست

بلی جناب تو دریا و موج پر گهرست

ولی چه سود کز آن هیچ بهره ما نیست

من ار ز گوهر دریای جود محرومم

گناه بخت منست این گناه دریا نیست

... رتبت بسیش ز اهل هنر بیشتر بود

دریا صفت که منصب خاشاک اندرو

بالای سلک گوهر و عقد درر بود ...

... مجال آنکه بما جرعه شراب دهد

چه باشد از کرم شاملت که چون دریا

بهر نفس که زند مایه سحاب دهد ...

... چون ازین پیش صد اکرام و صد اعزاز رسد

دل دریا صفت او چو زند موج سخا

ای بسا در که بدست أمل و آز رسد ...

خداوند دریا دل ای آنکه یافت

ز جود تو جان خلایق سرور ...

... تا که را راست میرود از کیش

نرهد کس بعقل ازین دریا

سر کشتی نزد کسی به سریش

... آنکه بهر بخشش اش می پرورند

کان و دریا گوهر و در ثمین

وانکه بار حملش ار گردون کشد ...

از کریمان خواه حاجت ز آنکه نبود هیچ عیب

ز ابر باران در ز دریا و زر از کان خواستن

وز لییمان دم مزن زیرا که بیمعنی بود ...

... بسمع اشرف دارای ملک و داور دین

محیط و مرکز جود آن کریم دریا دل

که در مکان کرم ذات اوست با تمکین ...