|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ستایش خداوند میپردازد و او را به عنوان منبع رحمت و شادی برای مردم توصیف میکند. شاعر از فاصلهاش با خدا سخن میگوید و احساس میکند که هرچند از او دور است، اما خداوند نور و گرما را به همه میرساند، مانند آفتابی که هم دور و هم نزدیک میتابد.
هوش مصنوعی: خداوند، ای صاحب دلی بزرگ که بخششهایت جان مخلوقات را مملو از شادی و سرور میکند.
هوش مصنوعی: عطای تو مانند گوهری است که به من میرسد و من در حالی که به تو نزدیک هستم، از تو دور احساس میکنم.
هوش مصنوعی: تو مانند خورشیدی هستی که گاهی در دوردستها و گاهی نزدیکتر میتابد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
به دامم نیامد بسان تو گور
رهایی نیابی، بدین سان مشور
بدو گفت شاه ای خردمند پور
برادر همی رزم جوید تو سور
همی بود و بر درد گشته صبور
که تا هر دو کی کرد خواهند سور
ز گلشن به باغ آمد از بهر سور
ببد خیره چون دید جم را ز دور
خزاین تهی شد در آن زاج سور
درونها پر آمد ز عیش و سرور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.