... ز ابر نیسان خود و آوازه باران خود

غلغلی افگن به دریا گوش ماهی باز کن

زآهن شمشیر درهای همه عالم بگیر ...

... گر تو علم صورتی داری بسی

بر لب دریای علمی چون خسی

در ره معنی اگر دانا شوی

چون صدف در قعر این دریا شوی

علم صورت پیشه آب و گلست ...

... هم بخود از خود نشانی وا نمود

گرنه این گوهر در این دریا بدی

ساحل این بحر ناپیدا بدی ...

... هر که او از خود بکلی وا نرست

نامدش دری ازین دریا به دست

گرنه این نوبت ز اول وی زدی ...

... گر تو را معنی تجریدی ازوست

در لب دریا به غواصان نگر

کاو به تجرید آورد چندان گهر ...

... این قدح را هر دل بینا کشد

تشنه باشد گرچه صد دریا کشد

عاشق اینجا بس پریشانی کند ...

... عالمی آشفته سودای اوست

پاک از این بد گوهران دریای اوست

این گدایان را که بینی بی خبر ...

... بحر می بینی برافکن زورقی

گر همه دریا در این زورق خوری

باشد این کشتی به پایانی بری

چونکه نه دریا ماند و نه زورقت

گوهری بخشد محیط مطلقت

عالمی بینی ز دل بیدل همه

طالب دریا و بر ساحل همه

ساقیا می ده که این افسانه بود ...

... ور زانکه بدانستی این راز مکن پیدا

ای اوحدی ار دریا گردی مکن این شورش

زیرا که پس از شورش گوهر ندهد دریا

... بگو تا اوحدی زین پس نگرید در فراق تو

که گر دریا فرو بارد نیفشاند غبار ما

... بر من گذار کردی تنها عجب عجب

دری و دور گشته ز دریای چشم ما

ای در باز گشته ز دریا عجب عجب

آگاه چون نکردی ما را ز آمدن ...

... فریاد که چشمم ز فراق لب لعلش

ماننده دریا در و دردانه برانداخت

دردا که فراق رخ آن ترک پریوش ...

... یوسف ما را که مصر پر ز زلیخای اوست

نیست دلی کو نخورد غوطه به دریای عشق

وین همه دریا که هست غرقه دریای اوست

خواهش ما زان جمال نیست به جز یک نظر ...

... از گریبان چون گذشت آب این زمان اندیشه نیست

ما ازین دریا که کشتی در میانش برده ایم

گر به ساحل می رسیدیم از میان اندیشه نیست ...

... تا قیامت هر که گوید سرعشق

قطره ای باشد کزین دریا ببرد

جای آن هست ار کنی جوش و فغان ...

... چون برستم ز دویی زحمت یغما بنماند

دل من دردی آن درد به دریا نوشید

به طریقی که نم در همه دریا بنماند

ای تمنای دل من ز دو گیتی نظرت ...

دلم از لعل تو یک بوسه تمنا نکند

که جفای تو مرا دیده چو دریا نکند

این چنین بیدل و بیچاره که ماییم امروز ...

... قندرا لذت مگر نیکو نمیداند مگس

کویت از اشکم چو دریا گشت و میترسم از آنک

بر سر ایند این رقیبان سبکبارت چو خس ...

... که هم نشان وجودم ببرد و هم اثرم

هزار دوزخ و دریا برون توان آورد

ز آتش دل سوزان و آب چشم ترم ...

... حال فردا بگذاریم که فردا پرسیم

قطره ای بیش نباشد دو جهان از دریاش

صفت قطره همان به که ز دریا پرسیم

اوحدی رو تو سخن گوی که مقصود سخن ...

... با شاه بگویید که کشتند سواران

اندیشه باران نکند غرقه دریا

ای دیده خونریز میندیش و بباران ...

... ما را به بهار و سمن و لاله چه خوانی

دریاب کزین لاله چه روید به بهاران

آهن که چه دید از غم آن چهره بگویید ...