... گفتم که همان بود ز اول قدم عشق

کاخر شدنی نیست دراین ره سفر ما

جز نور علی کیست در این دور که باشد ...

... هرکه با نور علی خصمی گرفت

بود ظالم در سفر منزل گرفت

آن یار که دی از بر من بار سفربست

گویابهلاک من مهجور کمر بست

تا سربرهش هر قدمی فرش نماید

خورشید کمر بست چو آن یار سفربست

از خانه چو او رفت سفر جانب صحرا

با قامت چون سرو و رخ همچو قمر بست ...

خرم دل یاری که نگارش چو سفر کرد

خود دست در آغوش وداعش بکمر کرد

جز یار من آن شوخ جفا کار نگاری

بی دیدن یاران نشنیدم که سفر کرد

بینایی وی را خللی راه نیابد ...

... حنظل بدهن داشتم و طعم شکر کرد

یارب بوطن از سفرش آر سلامت

تا نور نگوید که ز ما قطع نظر کرد

... که خیل خوبرویان شد سپاهش

بهر سویی که او رخت سفر بست

الهی بیخطر گردان تو راهش ...

... همان ساعت بحکم شاه عادل

سران ساز سفر کردند کامل

برون آمد شه و دیوانه از پیش ...

... با شبی تاریک و راهی بس دراز

شد سفر مشکل ابر اهل مجاز

لیک جا بودش در آنجا از نخست ...

... هر چه را لایق بدیدی دادیم

از درت چون ساختم ساز سفر

کردم از آنجا چو آغاز سفر

زاد راه و توشه و سرمایه ام ...

... افغان چو جرس خاست سحاب از همه دلها

بنشست به محمل چو مه نو سفر ما

... آن به که باز داند از اهل هوس مرا

نزدیک گشته محمل آن ماه نو سفر

کز دل رسد به گوش صدای جرس مرا ...

... همان نبسته گشایم به کویش آن باری

که هر دم از ستم او پی سفر بندم

دلم گرفت زو ضع جهان خوشا کنجی ...

... مانم چه امید به کوی تو دگر من

بستم ز سر کوی نو دی بار سفر من

بیگانه چنان معتبر امروز که بر من ...

... در حرم رفتن ولی بر وی حرام

آن یکی جز در سفر همراه نی

وان یکی جز در حضر با شاه نی ...

... طوطی مسکین شکسته بال و پر

دیده بس آسیب و محنت در سفر

گه فراز کوه و گاهی قعر چاه ...

... برد از آنجا هم ز زرها پشته ها

زان سفر چون شد مظفر بازگشت

باز با عیش و طرب انباز گشت ...

... تا بکی در روز و شب خواهی دوید

کی به مقصد زین سفر خواهی رسید

آخرین منزل کدام است ای پسر

ای مسافر کی سرآید این سفر

تا چه منزل راه پیمایی بگو ...

... پوستینش بهر بهمن آورم

در سفر از اسب و استر چاره نیست

در وطن بیگاه و بستر کس نزیست ...

... می روی این راه را با من بگوی

هیچ پایان دارد آیا این سفر

هرگز آیا این سفر آید بسر

دارد ار پایانی این راه دراز

بازگو با مخلص ای مخلص نواز

گر نباشد این سفر را آخری

پس روی اندر کجا گر نه خری ...

... اینک آمد نوبت ما ای پدر

بایدت بستن کنون بار سفر

ذکرشان جز مردن بابا مدان ...

هان نپنداری که چون آید بسر

عمر تو انجام یابد این سفر

تا در این وادی تو هستی گام زن ...

... این سخن نزدیک دانایان خطاست

نزد دانا این سفر بی انتهاست

می روی منزل به منزل تا ابد ...

... پس بسر زن دستها کاینست حبط

هین نگویی چون سفر بی انتهاست

هم مسافر را به رنج و هم عناست

نیست راحت تا سفر آید به سر

انه کان السفر بعض السقر

این مسافر تا ابد در جنبش است ...

... نی از آنت رنج باشد نی تعب

این سفر راه عراق و شام نیست

طی راهش را پی و اقدام نیست ...

... همتی از عنکبوتی پست تر

داند او مقصود من در این سفر

آنکه سازم کعبه را زیر و زبر ...

... شیر مستی دید او را حمله کرد

هرکه او تنها سفر کرد ای رفیق

صد خطر پیش آمد او را در طریق ...