... در بحر غمت غریق گشتم جانا

بر ساحل ذوقی ز منت نیست خبر

... شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل

کجا دانند حال ما سبکباران ساحل ها

همه کارم ز خودکامی به بدنامی کشید آخر ...

ای صبا گر بگذری بر ساحل رود ارس

بوسه زن بر خاک آن وادی و مشکین کن نفس ...

... گرچه گردیدم بسی در دو سرا

میل ساحل کی کند بحری چو شد

غرقه در دریای بی پایان ما ...

... گرچه گردیدم بسی در دو سرا

میل ساحل کی کند بحری چو شد

غرقه در دریای بی پایان ما ...

... گوهر ار خواهی درآ در بحر ما

ور نمی خواهی برو ساحل طلب

حضرت جانانه را از جان بجو ...

... آنچه بحر محیط خوانندش

نزد ما آن سراب ساحل ماست

منزلانی که دیده در ره اوست ...

... حال ما از زاهد رعنا مپرس

زآنکه او از بحر ما در ساحل است

آفتابی می نماید مه به ما ...

... عشق او گوهر خزانه ماست

معنی دریا و صورتم ساحل

تا که سید ز خود کناری کرد ...

... گنجیم و طلسم و شاه و درویش

در و صدفیم و بحر و ساحل

جانان خودیم و جان عالم ...

... به دریا در فکن خود را چو غواص

ستاده بر لب ساحل چه حاصل

حدیث وصل می گویی دگر بار ...

... که من سرمست و حیرانم به جز دلبر نمی دانم

شدم از ساحل صورت به سوی بحر معنی باز

چه جای بحر و بر باشد به جز گوهر نمی دانم ...

... ما غرق محیطیم نجوییم دگر آب

ای بر لب ساحل تو چه دانی که کجاییم

ماییم که از سایه گذشتیم دگر بار ...

... لغت طرفه این زمره لسان دگر است

غرقه بحر غمش یاد ز ساحل نکند

ساحل غرقه این بحر کران دگر است

چون نسیمی به یقین از کرم فضل رسید ...

... غوطه خور در بحر عشقش تا به دست آری گهر

در نصیب آن نشد کو بر کنار ساحل است

ای خیالت کرده روشن خانه چشمم بلی ...

غرقه در دریای عشقش حال ما داند که چیست

این سخن آسوده بر ساحل کجا داند که چیست

حال آن زلف پریشان بشنو از من مو به مو ...

... دوش تا دوش شد امروز ز سر می گذرد

تا به ساحل رسد از بحر غمت کشتی صبر

روزگاری است که بر خون جگر می گذرد ...

... من نمی خواهم خلاص از بحر عشقت یک نفس

گرچه جان غرقه را خاطر به ساحل می کشد

معجز چشمت که عارف خواندش سحر حلال ...

... بی عنایت های آن دریای لطف

در چنین موجی به ساحل کی رسی

بی براق عشق و سعی جبرییل ...

... چه موجها که پیاپی همی رسد هر دم

ز جوش و جنبش دریای او به ساحل ما

هزار نقش به یک لحظه می پذیرد دل ...