... حیف که بگذرد چنین عمر به فکر باطلم

بر سر خاک هر کسی لاله برویه از هوا

من چو روم درین هوس ناله برآمده از گلم ...

... بدان سودا که از باغ جمال او برم بونی

چو زلفش گاه در گلشن گهی در لاله زار افتم

سر و جان گرامی چون ندارد پیش او قربی ...

... لاف زد گل بتن نازک تو زیر قبا

خواست عذر گنهش لاله و برداشت کله

ای خوش آن دم که ببوسیدن رخسار و لبت ...

... نه مهریست بر بسته دل را بروبست

که چون لاله داغیست از سینه رسته

کمال ار به آتش برد چون سپندت ...

... از هر طرف برآمد فریاد داد خواهی

تا لاله داغ بر دله هم گل فتاده در گل

این زد به جامه چاکی وآن بر زمین کلاهی ...

... زآنکه تو آب حیاتی دایما خوش می روی

گر قباپوشی چو غنچه ور کله هم لاله وار

با کله خوش می برآنی در قبا خوش می روی ...

... چون زحلق شیشه از هر سو برآمد قلقلی

گو کله بر آسمان افکن ز شادی لاله وار

هر که می گیرد به باده گلرخی جام ملی ...

... چشم آن دارم که آب رفته باز آید بجوی

گو مثر شبنم عذار لاله و رخسار گل

تا به تو کمتر فروشد حسن هر ناشنه روی ...

... گر زآنکه مگس از شکر ناب گذشتی

جز لاله که نمی رست کمال از ولیانکوه

گر سیل سرشک تو ز سرخاب گذشتی ...

... بهاران بی گل رویت به داغ دل برون آریم

چو لاله گر برون آیم به کوهی یا به صحرایی

نخواندی این مثل جانا تماشا رایگان باشد ...

... ای دوست تا نسیم تو بشنیدم از صبا

از چشمم اوفتاد گل و لاله و سمن

تا نکهت شمامه ی زلفت شنیده ام ...

... خلق گویند چو بلبل به چمن ناله مکن

چه کنم چون هوس لاله رخانست مرا

به سرو جان تو سوگند که باری شب و روز ...

... نمی کشد دلم الا به سوی بستان ها

بهار و لاله و گل چون دمید در بستان

جمال طلعت زیبای تو شکست آن ها ...

صنما سنگ دلا سرو قدا مه رویا

دلبرا حور وشا لاله رخا گل بویا

شیوه از چشم تو آموخت مگر نرگس مست ...

... فضای عالمی بی تو تو دانی بر دلم تنگست

دل من لاله و نسرین گل و سرو چمن باری

نخواهد در سرابستان اگر بویست وگر رنگست ...

... یقین که صعب تر از صحبت گرانجان نیست

اگرچه لاله و گل در جهان بود بسیار

ولی چو بلبل طبعم به شاخساران نیست

... تا چند ضعیفان را دیگر به شمار آرد

تا باغ امید که از لاله به بار آید

تا گلبن بخت که یکسر همه خار آرد ...

... نظر به قدرت بیچون وی چگونه به جان

به چشم هوش در این لاله زار باید کرد

که گل ز خار برآورد و لاله را از خاک

نظر به صانع پروردگار باید کرد ...

... تا روی او به گلشن مقصود جلوه داد

گلها و لاله ها به چمن جمله خوار کرد

از اعتدال قامت او سرو شد خجل ...

... از شدت فراق تو ای نور دیده ام

در دیده بین که روی جهان لاله زار کرد

نگشود هیچ کار من از انتظار دوست ...