... تا سرو خوش خرام تو از باغ رفته است

رخسار خود ز موج خراشیده است آب

نعلش در آتش است ز هر موج پیش بحر

آسودگی ز عمر کجا دیده است آب ...

... باد نخوت از سرم زخم زبان بیرون نبرد

این حباب پوچ تیغ موج را دندانه ساخت

شد به زلف او یکی صد رشته پیوند من ...

... اختر ما را فروغ شعله ادراک سوخت

موج آب زندگانی می زند در زیر خاک

رشته جانی کزان رخسار آتشناک سوخت ...

... این قدر شور جنون در قطره ای می بوده است

موجه بی تابیم شیرازه زنجیر ریخت

چون توانم سبز شد پیش سبکروحان عشق

بارها از جان سخت من دم شمشیر ریخت

موج رغبت می تراود همچنان از جوهرش

گرچه خون عالمی آن تیغ عالمگیر ریخت ...

... برگ را از خود بیفشان گر نوا می بایدت

موج بی پروا چه بال و پر گشاید در حباب

صایب از گردون برون رو گر فضا می بایدت ...

... می کند بی دست و پایی دشمنان را مهربان

موج دریا بر خس و خاشاک بازوی شناست

سرفرازان جهان را خاکساری زینت است ...

... نامه پیچیده در هنگامه محشر کجاست

دام راه خضر نتواند شدن موج سراب

تشنه دیدار را اندیشه کوثر کجاست ...

... ما ز تلخی چون شراب تلخ لذت می بریم

موج دریای حلاوت نشتر زنبور ماست

گرچه اوج لامکان بسیار دور افتاده است ...

... سنگ اگر در پله روزی بود دوران ماست

عمر ما چون موج دایم در کشاکش می رود

روزی ما چون صدف هر چند در دامان ماست ...

... هم لباس خلق گشتن پرده دار شهرت است

دست شستن نیست چندان کاری از موج سراب

دامن افشاندن به دنیا از قصور همت است ...

... پای خواب آلود تا ساکن بود بی آفت است

موج در یکتایی دریا نیندازد خلل

چهره وحدت نهان در زیر زلف کثرت است ...

... نیست صایب عاشقان را از غم دنیا ملال

ماهیان را موجه دریا کمند وحدت است

... از شکوه بحر ترسیده است چشمت چون حباب

ورنه هر آغوش موج او کنار مادرست

درد ما را پرسش رسمی زیادت می کند ...

... ساحل این بحر را خلق ملایم رهبرست

بال پرواز مرا بسته است موج آرزو

شعله آتش ز نقش بوریا در ششدرست ...

... دیده روزن به چشم من دهان اژدرست

می خورم چون موج حسرت غوطه در بحر سراب

آب حیوان از تغافل های خشک من ترست ...

... شهپر پرواز هم باشند روشن گوهران

بستر و بالین موج از آب باشد بهترست

با دل روشن چه بگشاید ز تقریر زبان ...

در طریق عشق هر جا می گذاری پا سرست

موج این وادی رگ جان ریگ این صحرا سرست

از محیط آفرینش چون نیاید بوی خون ...

... سیل معذورست اگر منزل نمی داند که چیست

بحر را هر موج آغوش و کنار دیگرست

لشکر بیگانه را در کشور ما راه نیست ...

... نیست صادق دشت پیمای طلب را تشنگی

ورنه هر موج سرابی جویبار دیگرست

گرچه صایب نازک افتاده است آن موی میان ...

... از دو عالم هر که برخیزد لوای دیگرست

در چنین بحری که موج اوست تیغ آبدار

خویش را فانی ندانستن فنای دیگرست ...

... عذرخواه نقش از نقاش حیرانی بس است

غوطه زن در بحر و فارغ شو ز گیر و دار موج

چون حباب شوخ چشم این کاسه گردانی بس است ...

... آب دریا در مذاق ماهی دریا خوش است

کوه طاقت برنمی آید به موج حادثات

لنگر از رطل گران کردن در این دریا خوش است ...

... در کنار جسم جان را از کدورت چاره نیست

خاک می لیسد زبان موج تا در ساحل است

حسن را خودداری از اظهار مانع می شود ...