شماره ۱ - قطعه: شنیدم پشه‌‌ای بر پشت پیلی
شماره ۲ - قطعه در تعریف شاعر نامی شیرین‌سخن صائب: در خواب گشت صائب ظاهر بچشم جانم
شماره ۳ - قطعه: غنی را بین که از مال فقیران
شماره ۴ - قطعه در تعریف و توصیف بزرگان عرفان و ادب: هست عرفان و ادب ملکی که در آن مولوی
شماره ۵ - قطعه: شنیده‌ام که شبانی به گوسفندان گفت
شماره ۷ - قطعه: چند گوئی کنم انفاق اگر یابم مال
شماره ۸ - قطعه: هرجا که بپاست طرفه کاخی مردم
شماره ۹ - قطعه: توان بچار صفت بود مفتخر کان چار
شماره ۱۰ - قطعه: ز تبدیل خزانی و بهاری
شماره ۱۱ - قطعه: شنیدم که هارون به بهلول گفت
شماره ۱۲ - قطعه: چو باید عاقبت رفتن ز دنیا
شماره ۱۳ - قطعه: اگر دانائی اندر کار باشد
شماره ۱۴ - قطعه: راستی آنچه تصور رود از بهر بشر
شماره ۱۵ - قطعه ذیل بجهه تمثال مبارک حضرت قطب العارفین: بیا تمثال قطب عارفان بین
شماره ۱۶ - قطعه: جناب خواجه محیت حقش بیامرزد
شماره ۱۷ - قطعه: هرچه در عالم خرابی رخ دهد
شماره ۱۸ - قطعه: پرورد بهر خدمت خلق آنکه خویش را
شماره ۲۰ - قطعه: دهان بسته قفس و اندر آن سخن مرغیست
شماره ۲۲ - قطعه: اگر نه نفس محیلت مطیع فرمانست
شماره ۲۳ - قطعه: شنیدم که از مال داری لئیم
شماره ۲۴ - قطعه: جبرئیل آمد بامر حضرت پروردگار
شماره ۲۵ - قطعه: یک بنده تمام عمر خود را
شماره ۲۶ - قطعه: این قدر ای توانگر مفشارنای مسکین
شماره ۲۷ - قطعه: بر این سرا چه فانی مبند دل زنهار
شماره ۲۸ - قطعه: مبر رشک بر آنکه او را ملک
شماره ۲۹ - قطعه: این شنیدی که نکته پردازی
شماره ۳۰ - قطعه: بود قرآن کتابی پای تا سر
شماره ۳۱ - قطعه: دریغ کان هنر اوستاد ما شیدا
شماره ۳۲ - قطعه: یکی را گه و بی گه اندر سرای
شماره ۳۳ - قطعه: اگر بکار تو افتد گره ز بازی چرخ
شماره ۳۴ - قطعه: حرمت دهقان بود لازم اگرچه بنده را
شماره ۳۵ - قطعه: گهی بفقر شوی‌امتحان گهی به غنا
شماره ۳۶ - قطعه: به هر چیز مهرت فزونتر بود
شماره ۳۷ - قطعه: آنکوست به شط چو بط شناور
شماره ۳۸ - قطعه: عمارتی که بنا کرد خواجه همچو بهشت
شماره ۳۹ - قطعه: همیشه رسم جهانست اینکه نعمت را
شماره ۴۰ - قطعه: هست ثابت که اهل عرفان نیست
شماره ۴۱ - قطعه: ای همه باد و خاک و آتش و آب
شماره ۴۲ - قطعه: خون که افسرد چه نفعش ز عناب رسد
شماره ۴۳ - قطعه: گر ندانی چیست تمثال حرام اندوختن
شماره ۴۴ - قطعه: گنج منست نیروی من بهر کسب و کار
شماره ۴۵ - قطعه: هزار شکر که هرچند خامه فرسودم
شماره ۴۶ - قطعه: مرا صغیر تخلص به‌جا بود که سه چیز
شماره ۴۷ - قطعه: پرسید سائلی ز من آن آب خشگ چیست