گنجور

 
صغیر اصفهانی

راستی آنچه تصور رود از بهر بشر

هیچ ز اخلاق نکو نیست بعالم بهتر

فی‌المثل همچو درختیست وجود من و تو

ثمرش مهر و وفا و ادب و علم و هنر

آنشجر زین ثمر ار بارور آید ریبر

که همی بالد و ماند بجهان تازه و تر

ورنه گر بی‌ثمر افتاد همان به که ز پای

اره‌اش افکند و بشکندش ضرب تبر

حاصل اینست کز اخلاق نکو روی متاب

تا شود نام نکوی تو بآفاق ثمر