حرف آخر قافیه

شماره ۱: برآمد یکی آرزو ملک را - که بود اندر آن آرزو سال‌ها

شماره ۲: ای بیان جود تو بر کاغذ روز سپید - نقش کرده خامه قدرت به زر آفتاب

شماره ۳: چو سررشته خویش گم کرده ام - بعالم یکی رهبرم آرزوست

شماره ۴: به خدایی که ره معرفتش - روز و شب مالک عالم نظر است

شماره ۵: گردون ز برای هر خردمند - صد شربت جان گزا در آمیخت

شماره ۶: بدان خدای که بر روی رقعه عظمت - کمیته بیدق حکمش هزار فرزین است

شماره ۷: بدان خدای که هر دم به شکر خدمت او - زبان عقل تر و کام فضل شیرین است

شماره ۸: چنان به طبع کف راد اوست عاشق جود - که آن یکی است چو خسرو دگر چو شیرین است

شماره ۹: سرافرازا تو آن صدری که طبعت - به جز تخم نکو نامی نکارد

شماره ۱۰: سوار صبحدم هر روز کز مشرق برون تازد - سپر برگیرد و شمشیر و با من جنگ آغازد

شماره ۱۱ - در مدح شرف الدین علی: صدر جهان که شعله از نور رای تو - بر نور آفتاب فلک برتری کند

شماره ۱۲: ای سرافرازی که بر خورشید چرخ - شعله رایت سرافرازی کند

شماره ۱۳: به حکم ایزد و اقرار جمله تاجوران - پناه و پشت جهان عز دین تواند بود

شماره ۱۴: خرد کز همه چیزها برتر است - هم آخر کشد باده در وی قلم

شماره ۱۵ - قطعه ای که به مسعود سعد سلمان نوشته شده: بوالفرج را در این بنا که در آن - اختلاف سخن فراوان گشت

شماره ۱۶: ای جوادی که کوه و دریا را - باعطای تو ملک و مال نماند

شماره ۱۷ - در مدح ابونصر پارسی: سال عمر عزیز آن نو گشت - که بزرگیش نیست نو به جهان

شماره ۱۸ - در مدح ابونصر پارسی: همای خلعت عالی فکند سایه بر آن - که آفتاب نماید ز رأی او سایه