شمارهٔ ۱ - توصیف بر شکال: برشکال ای بهار هندستان
شمارهٔ ۲ - ثنای عضدالدوله شیرزاد: گرچه خرم شده ست لوهاوور
شمارهٔ ۳ - توصیف اسب: مرکبش فعل برق و صرصر پای
شمارهٔ ۴ - ستایش سلطان مسعود: پدری کز همه ملوک جهان
شمارهٔ ۵ - مدح خواجه ابونصر: خواجه بونصر پارسی که جهان
شمارهٔ ۶ - مدح امیر بهمن: باز کس چون امیر بهمن نیست
شمارهٔ ۷ - مدح ابوالفضایل: بوالفضایل که سیدیست اصیل
شمارهٔ ۸ - مدح امیر ماهو: ماهو آن سید ستوده خصال
شمارهٔ ۹ - مدح امیر کیکاوس: در برابر امیر کیکاوس
شمارهٔ ۱۰ - مدح شاهینی: باز شاهینی نکو دیدار
شمارهٔ ۱۱ - مدح ابوالقاسم دبیر: باز ابوالقاسم آن خیاره دبیر
شمارهٔ ۱۲ - مدح حسین طبیب: مشفق عمرها حسین طبیب
شمارهٔ ۱۳ - در حق خویش گوید: من که مسعود سعد سلمانم
شمارهٔ ۱۴ - صفت محمد نایی: لحن نای محمد نایی
شمارهٔ ۱۵ - صفت عثمان خواننده: باز عثمان عندلیب آواز
شمارهٔ ۱۶ - صفت علی نایی: از دگر سو علی به نغمه نای
شمارهٔ ۱۷ - صفت اسفندیار چنگی: چنگ اسفندیار چنگی باز
شمارهٔ ۱۸ - صفت کودک جعبه زن: جعبه کودک خویش دلکش
شمارهٔ ۱۹ - صفت زرور بربطی: زرور از بربط بدیع نوا
شمارهٔ ۲۰ - صفت پری بانی: پری خوش خط ار به رنگ رباب
شمارهٔ ۲۱ - صفت بانوی قوال: بانو آن نادر جهان بسرود
شمارهٔ ۲۲ - صفت ماهوک رقاص: ماهوک در میان چو در گردد
شمارهٔ ۲۳ - طیبت: طیبتی می کنم معاذالله