حرف آخر قافیه

شماره ۱: دی جلوه گری بین که آراست مرا

شماره ۲: قول و غزلی که دل رباید همه را

شماره ۳: گفتم مستی گفت که آری بخدا

شماره ۴: با پسته شیرین تو شکر هیچ است

شماره ۵: با پسته تنگ تو شکر بر هیچ است

شماره ۶: تا کی نبود با دل من تمکینت

شماره ۷: دندان مرا چو درد پنهان بگرفت

شماره ۸: کس خوبتر از تودر جهان ممکن نیست

شماره ۹: در دور زمان لحظه ای آرامش نیست

شماره ۱۰: انسان بمثل آینه باشد بالذات

شماره ۱۱: آن میر که در سماع سوزی دارد

شماره ۱۲: امروز چو شعر هر که در خط کوشد

شماره ۱۳: گر گل نه بخدمتت ز جا برخیزد

شماره ۱۴: گفتم که بده بوسه ای حور نژاد

شماره ۱۵: گفتم که چه ریزد ز لبت گفت قند

شماره ۱۶: یاران چو ورق شکسته ما می‌جویند

شماره ۱۷: گفتم که چه شوم تیغ تو را گفت سپر

شماره ۱۸: گفتم که: به رویت چه کنم گفت: نظر

شماره ۱۹: گفتم روزم گفت بدین روز مناز

شماره ۲۰: خط تو که خوانند خط ریحانش

شماره ۲۱: ای یار لطیف دلستان نازک

شماره ۲۲: بر گوش رسد همی نوا خوانی دل

شماره ۲۳: ای سرو اگر ترا چو طوبی خوانیم

شماره ۲۴: ای مالک روح از چه ترسی ز عدم

شماره ۲۵: شمعی که به رخسار نکو بودی گرم

شماره ۲۶: کی باشد ازین تنگ برون آمدنم

شماره ۲۷: هرگز نکشیدم آن سر زلف بخم

شماره ۲۸: تا فکرت من نهاد بنیان سخن

شماره ۲۹: دی از سر اسب ای قمر خانه نشین

شماره ۳۰: گفتم بچه ماند مژه ات گفت سنان

شماره ۳۱: گفتم چه خورم در طلبت گفت که خون

شماره ۳۲: گفتم که چه خواهی که دهم گفت که جان

شماره ۳۳: در ملک وجودم بجز از دوست مجو

شماره ۳۴: گفتم چه زنم در غم تو گفت که آه

شماره ۳۵: ما روی تو بینیم نبینیم به ماه

شماره ۳۶: ای آیت کارگاه صنع صمدی

شماره ۳۷: ای آنکه تویی سوار در هر هنری

شماره ۳۸: ای گشته تو مشهور به شیرین سخنی

شماره ۳۹: با قامتت ای لاله رخ سوسن بوی

شماره ۴۰: زلف تو که داشت عادت دل شکنی

شماره ۴۱: گفتم جانا گفت بگو گر مردی

شماره ۴۲: گفتم چشمم گفت مگر بی بصری

شماره ۴۳: گفتم چه کند دفع غمم گفت که می

شماره ۴۴: گفتم قمرت گفت به چشمش گردی