امیرحسین ولی زاده در ‫۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۶:۴۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۸:

بعد از سالها استفاده از گنجور ، این اولین حاشیه ای است که می گذرام. امروز که در برنامه ی اکنون دکتر کاکاوند این شعر رو خواندن، اشاره کردن که جوهر فرد منظور اتم است ، برام سوال پیش اومد که در زمان حافظ آیا اتمی وجود داشت که بخواد به آن اشاره کند، برای همین از یکی از جدیدترین نسخه های هوش مصنوعی پرسیدم منظور حافظ از جوهر فرد چیست که با جواب زیر روبرو شدم که باهاتون به اشتراک میذارم که شاید برای شما هم جالب باشه:

در این بیت از حافظ:

بعد از اینم نَبُوَد شائبه در جوهرِ فرد
که دهانِ تو در این نکته خوش استدلالی‌ست

اصطلاح «جوهرِ فرد» دارای ریشه فلسفی و کلامی در اندیشه‌های اسلامی و پیشااسلامی است. در نظام‌های فلسفیِ قدیم، «جوهر فرد» یا «جزء لایتجزّا» به کوچک‌ترین واحد تقسیم‌ناپذیر هستی مادی یا اصل بسیط و نهایتاً تجزیه‌ناپذیرِ هر چیزی اشاره دارد. در علم کلام اشعری و برخی مکاتب دیگر، «جوهرِ فرد» کمترین واحد وجود در عالم ماده دانسته می‌شد که دیگر قابل تقسیم به اجزای کوچک‌تر نیست. از منظر فلسفی نیز می‌توان آن را نمادی از حقیقتی بسیط و بنیادین در نظر گرفت.

حافظ در این بیت، «جوهر فرد» را به‌عنوان نمادی برای اصل و حقیقت نهایی هستی یا جوهره‌ی بنیادین هر چیز به کار می‌گیرد. او می‌گوید: پس از این دیگر شائبه و تردیدی در اصل و حقیقت نهایی (جوهر فرد) باقی نمی‌مانَد، چراکه استدلال دلربای «دهان تو» آنچنان محکم و استوار است که گویا هر شک و شبهه‌ای را در بنیادین‌ترین سطح وجود، منتفی می‌کند. به تعبیر دیگر، دهان محبوب (به‌عنوان نماد برهان زیبایی، کلام دلنشین یا حقیقت آشکار) چنان دلیل روشنی است که حتی درباره‌ی آخرین حقیقت بسیط وجود - که جایگاه تأمل و تردید حکما بود - نیز هیچ تردیدی باقی نمی‌گذارد.

بنابراین، «جوهر فرد» در این بیت، کنایه از بنیادی‌ترین حقیقتِ وجود یا هستی است؛ جایی که پس از دیدن و چشیدن استدلال زیبای دهان محبوب، دیگر هیچ شبهه‌ای در آن باقی نمی‌مانَد.

اقبال کاظمی در ‫۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۹:۰۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۷۰:

در این دریا و تاریکی و صد موج

تو اندر کشتی پربار چونی؟.....

این بیت بالا چقدر یادآور آن بیتی از یک غزل معروف حافظ است که به عنوان نخستین غزل در دیوانش همیشه آمده است: شب تاریک و بیم موج گرداب چنین هایل// کجا دانند حال ما سبکباران ساحل ها .......  

نیاز محمدی در ‫۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۸:۵۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۹۰:

چه وزن زیبایی این شعر داره!

حسین پشنگ در ‫۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۵:۴۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳۷۷:

تمام ابیات و غزلیات مولانا ار فضای یکتایی امده با من ذهنی قابل تفسیر نیست.

کوروش در ‫۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۳:۴۷ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۲۰ - صفت طاوس و طبع او و سبب کشتن ابراهیم علیه‌السلام او را:

در زمانه صاحب دامی بود

 

هم‌چو ما احمق که صید خود کند

 

منظور کیه ؟ تفسیر لطفا

 

کوروش در ‫۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۳:۳۷ در پاسخ به کوروش دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۱۹ - سبب آنک فرجی را نام فرجی نهادند از اول:

میگن مقداری از اون شراب خاص روی مادیات ریخته شده و به این دلیل اینها برای ما جذابیت دارن حالا ببین اون شراب اگر با این مادیات قاطی نشده باشه چه میکنه با ما

کوروش در ‫۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۳:۱۱ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۱۹ - سبب آنک فرجی را نام فرجی نهادند از اول:

نجهد از تخییلها نی شه شود

 

تیر شه بنماید آنگه ره شود

 

یعنی چه 

 

 

 

حبیبتی؛ در ‫۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۲:۰۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۸:

دقیقا همین امشب که از شدت غم فراق جان، قلبم به درد امده بود، خواستم فالی بگیرم و حقا که چه نیک آمد.. 

nabavar در ‫۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۱:۰۱ در پاسخ به سیداحمد حسینی دربارهٔ سعدی » بوستان » باب چهارم در تواضع » بخش ۲۵ - حکایت امیرالمؤمنین علی (ع) و سیرت پاک او:

اتفاقاً سعدی مثل شیعیان تعصبی نداشته و حضرت علی را بَری از اشتباه نمی دانسته، خواسته بزگواری و فروتنی آن جناب را برساند.

 

علیرضا طهرانی در ‫۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۲۲:۳۷ دربارهٔ نظامی عروضی » چهارمقاله » مقالت دوم: در ماهیت علم شعر و صلاحیت شاعر » بخش ۹ - حکایت هفت - مسعود سعد سلمان:

سلام 

ضمن تشکر از کسانی که به هر نحوی این کتاب را بخوبی عرضه داشتند . 

سال این حکایت ۵۷۲ میباشد در حالیکه به اشتباه در ترجمه ۷۵۵ ذکر شده 

سیداحمد حسینی در ‫۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۲۰:۱۷ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب چهارم در تواضع » بخش ۲۵ - حکایت امیرالمؤمنین علی (ع) و سیرت پاک او:

متاسفانه با خوندن این قسمت از بوستان متوجه بی معرفتی سعدی شدم

متاسفانه پرورش در محیط و جو مسلک اشعری، انسان رو چنین به ورطه بی معرفتی فرو می‌بره

پناه بر خدا

علی در ‫۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۷:۱۳ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی یزدگرد » بخش ۳:

دوستان فردوسی علاوه بر این که شاعر ملی ماست. شاعری با اندیشه های جهانی است و شاهنامه جز شاهکارهای ادبیات جهان به حساب می آید. 

جای تعجب دارد که دوستان اصرار دارند ابیات ضعیفی که هم از نظر محتوا بی ارزش است و هم از نظر وزن ایراد دارند به فردوسی نسبت دهند.

محمد در ‫۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۲:۲۰ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۴۹:

با درود

این شعر را بانو هنگامه اخوان در کنسرت لندن سال 1398 اجرا نمودند.

 

ابوالفضل رعیت پیشه در ‫۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۹:۴۵ دربارهٔ کمال خجندی » غزلیات » شمارهٔ ۸۲۶:

بیت اول و بیت پنجم غلط های املایی دارند

رضا رستمی در ‫۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۹:۲۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۸:

هیهات از این گوشه که معمور نماندست!

فوق العاده است

بهرام خاراباف در ‫۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۵:۱۵ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر دوم » بخش ۳۲ - تتمهٔ حسد آن حشم بر آن غلام خاص:

از دلِ سوراخِ چون کهنه گلیم  

پرده ای بندد به پیشِ آن حکیم

 

پَرده می خندد بر او با صد دهان  

هر دهانی گشته اِشکافی بر آن

#مولوی 

تصویرسینمایی:حکیمی چشم به سوراخی درکهنه گلیمی دوخته .دربزرگنمایی سوراخ؛ تصویرتارهای باریک نخ رامی بینیم چون پرده ای شکافته باصددهان

جلال ارغوانی در ‫۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۴:۲۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۸:

کیست سعدی به این دنیا؟

 

مخزن عشق و معدن شکریم 

جلال ارغوانی در ‫۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۴:۲۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۹:

سعدی خوش سخن مرا دانی

دیگران زرند وما کانیم

جلال ارغوانی در ‫۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۴:۱۹ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۴۰:

سعدی خوش سخنم دردو جهان می گویند

چون شوم خاک هم از عشق تو من می گویم

جلال ارغوانی در ‫۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۴:۱۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۴۱:

هر کلامی که زدل رفت به بالا گفتا

نیک دانیم چو سعدی، به بالا نرویم