ریش سازد ز نزاکت گل رخسار ترا
گر خلد خار به پا طالب دیدار ترا
فرصت چشم گشودن به نگاهی ندهد
کس چو حیرت نکشد غیرت رخسار ترا
مگذر از خاک من ای شوخ که نتوان دیدن
در کف جلوه گری دامن رفتار ترا
تا ببالی بخود از خوبی خود در کار است
دامن آینه یی آتش رخسار ترا
گر چو خورشید رسد بر فلکم سر ندهم
بدو صد بال هما سایه دیوار ترا
واعظ ما نه ز خود این همه شیرین سخن است
دیده دلچسبی شیرینی گفتار ترا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و جذابیت معشوق است. شاعر با زبان استعاری به توصیف ویژگی‌های ظاهری و باطنی محبوب خود می‌پردازد. او به زیبایی چهره، ناز و دلربایی معشوق اشاره می‌کند و به نوعی همگان را به حیرت از این زیبایی دعوت می‌کند. شاعر همچنین به تاثیری که معشوق بر او دارد و احساسات عمیقش اشاره می‌کند و بیان می‌کند که شیرینی گفتار و رفتار محبوبش باعث شگفتی اوست. در کل، شعر نشان‌دهنده عشق و ارادت عمیق شاعر به معشوق است.
هوش مصنوعی: اگر زیبایی‌های تو را نگاه کنم، گل‌ها در مقابل چهره‌ات شرمنده می‌شوند، حتی اگر در بهشت هم خارها به پای تو بیفتند و منتظر دیدار تو باشند.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس فرصتی برای نگاه کردن به چشمان تو نمی‌دهد، چون وقتی دیگران به زیبایی تو خیره می‌شوند، شگفت‌زده می‌شوند و نمی‌توانند خود را کنترل کنند.
هوش مصنوعی: از کنار من نگذرو ای عزیز، زیرا نمی‌توانم زیبایی و جلوه‌گریت را در وجود خودم تحمل کنم.
هوش مصنوعی: برای نشان دادن زیبایی و خوبی خود، باید خود را به بهترین شکل بپوشانی. آنگاه که آینه دلت را روشن و گرم نگه‌داری، زیبایی و آتش چهره‌ات نمایان خواهد شد.
هوش مصنوعی: اگر به روشنایی و عظمت خورشید برسم، هرگز نمی‌گذارم که سایه‌ام روی دیوار تو بیفتد.
هوش مصنوعی: واعظ ما به خاطر خودش این همه صحبت‌های شیرین و دلنشین نمی‌کند؛ بلکه به خاطر زیبایی و جذابیت کلام توست که این‌گونه سخن می‌گوید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.