حرف آخر قافیه

شماره ۱: یا رب تو مرین سایه یزدانی را

شماره ۲: ای کرده غمت غارت هوش دل ما

شماره ۳: اصل وگهر عشق ز کانی دگر است

شماره ۴: عشقت که دوای جان این دلریش است

شماره ۵: در عشق توام جهان سرایی تنگ است

شماره ۶: ز آن روی که راه عشق راهی تنگ است

شماره ۷: تا بر سر کوی عشق تو منزل ماست

شماره ۸: تا بر سر ما سایه شاهنشه ماست

شماره ۹: از ما تو هر آنچه دیده ای سایه ماست

شماره ۱۰: هر سبزه که در کنار جویی رسته است

شماره ۱۱: مقصود وجود انس و جان آیینه است

شماره ۱۲: این مرتبهارب چه حد مشتاقی است

شماره ۱۳: عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوست

شماره ۱۴: آمد شب و بازگشتم اندر غم دوست

شماره ۱۵: گفتا: هر دل به عشق ما بینا نیست

شماره ۱۶: درد تو ز هر محتضری خالی نیست

شماره ۱۷: با یار نواز غم کهن باید گفت

شماره ۱۸: هر شب به مثال پاسبان کویت

شماره ۱۹: ما را نه خراسان نه عراق است مراد

شماره ۲۰: غم با لطف تو شادمانی گردد

شماره ۲۱: شمع ار چه من داغ جدایی دارد

شماره ۲۲: عشق است که لذت جوانی ببرد

شماره ۲۳: هر دم ز وجود خود ملالم گیرد

شماره ۲۴: آن را که دل از عشق پر آتش باشد

شماره ۲۵: حاشا که دلم از تو جدا داند شد

شماره ۲۶: با روی تو روی کفر و ایمان بنماند

شماره ۲۷: در عشق تو شادی و غمم هیچ نماند

شماره ۲۸: کار من و تو بی من و تو ساخته اند

شماره ۲۹: صحرا به گل و لاله بیاراسته‌اند

شماره ۳۰: عشاق تو از الست مست آمده اند

شماره ۳۱: عشاق که آفتاب عالم‌تابند

شماره ۳۲: ز آن پیش که نور بر ثریا بستند

شماره ۳۳: در خوشه مگر سر کشیئی می دیدند

شماره ۳۴: عشاق که ماه عالم جاویدند

شماره ۳۵: مردان رهش زنده به جانی دگرند

شماره ۳۶: دل قبله جان جمال روی تو کند

شماره ۳۷: درد دل خسته دردمندان دانند

شماره ۳۸: ای دل این ره به قیل و قالت ندهند

شماره ۳۹: آن روز که دوختی مرا دلق وجود

شماره ۴۰: خوی سبعی ز نفست ار باز شود

شماره ۴۱: گر دولت درد دین ترا دست دهد

شماره ۴۲: آن روز که کار وصل را ساز آید

شماره ۴۳: عشاق ترا هشت بهشت تنگ آید

شماره ۴۴: سیر آمده ای ز خویشتن می باید

شماره ۴۵: بازی که همی دست ملک را شاید

شماره ۴۶: جز دست تو زلف تو نیارست کشید

شماره ۴۷: این هفت سپهر در نوشتیم آخر

شماره ۴۸: بازی بودم پریده از عالم ناز

شماره ۴۹: ما مست ز باده الستیم هنوز

شماره ۵۰: ای آنکه نشسته اید پیرامن شمع

شماره ۵۱: دل کرد بسی نگاه در دفتر عشق

شماره ۵۲: گه هشیارم ز باده گاهی مستم

شماره ۵۳: تا باغم عشق تو هم آواز شدم

شماره ۵۴: شاها چو دمی روی به مقصود آرم

شماره ۵۵: عمری است که در راه تو پای است سرم

شماره ۵۶: از عشق مهی چو برلب آمد جانم

شماره ۵۷: هر دل نکشد بار بیان سخنم

شماره ۵۸: شمع است رخ خوب تو پروانه منم

شماره ۵۹: ز آن باده نخورده ام که هشیار شوم

شماره ۶۰: ما شیر و می عشق تو با هم خوردیم

شماره ۶۱: تا ظن نبری که ما ز آدم بودیم

شماره ۶۲: ماییم ز خود وجود پرداختگان

شماره ۶۳: شاها بر تو به تحفه صد جان بردن

شماره ۶۴: در بحر عمیق غوطه خواهم خوردن

شماره ۶۵: فردا که مقدسان خاکی مسکن

شماره ۶۶: افراز ملوک را نشیبی است مکن

شماره ۶۷: گفتم: که زد این چنین دم سرد که من؟

شماره ۶۸: دل مغز حقیقت است تن پوست ببین

شماره ۶۹: آن دم که نبود بود من بودم و تو

شماره ۷۰: ای دل بیدل به نزد آن دلبر رو

شماره ۷۱: ای سلسله زلف تو دلها بسته

شماره ۷۲: ای ساقی خوش باده ناب اندر ده

شماره ۷۳: ای پیر مغان می مغانی درده

شماره ۷۴: شمع ازلی دل منت پروانه

شماره ۷۵: ای لعل لبت به خون دلها تشنه

شماره ۷۶: عاقل به چه امید درین شوم سرای

شماره ۷۷: در دام میا که مرغ این دانه نه ای

شماره ۷۸: ای شمع بخیره چند بر خود خندی

شماره ۷۹: ای دل تو اگر مست نه ای هشیاری

شماره ۸۰: با عشق جمال ما اگر همنفسی

شماره ۸۱: تا شد دل خسته فتنه روی کسی

شماره ۸۲: گر روز پسین چراغ عهدم نکشی

شماره ۸۳: ای عاشق اگر به کوی ما گام زنی

شماره ۸۴: ای حسن ترا به عشق لایق چو منی

شماره ۸۵: تا زاغ صفت به جیفه پر آلایی

شماره ۸۶: ای نسخه نامه الهی که تویی *(منتسب به چند نفر)