|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به عشق و لایق بودن خود در مقابل معشوقش اشاره می‌کند. او می‌گوید که با وجود اینکه عشق او کم از لایق بودنش نمی‌کاهد، در جهان کمتر کسی مثل او عاشق و کسی مثل معشوقه‌اش دیده می‌شود. به عبارتی، شاعر بر علاقه و یگانگی معشوقه‌اش تأکید می‌کند و خود را در این عشق برجسته جلوه می‌دهد.
هوش مصنوعی: ای حسن، تو به اندازه عشق من شایسته و لایق هستی، اما در عشق تو من تنها کسی هستم که کمتر از شایستگی نیاز دارم.
هوش مصنوعی: وقتی که آسمان چشمهٔ نور و روشنایی شده است، معشوقی مثل تو را نمی‌توان دید و عاشقانی مثل من نیز در این ظلمت مانده‌اند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای خلقت تو زخاک وز آب منی
چندین چه تکبّر کنی آخر چو منی
خواهی که شوی زهر دو عالم آزاد
زنهار سخن مگو تو از ما و منی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.