|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از دل خسته و عاشقانه خود صحبت میکند و به زیباییهای فردی اشاره دارد که دلش را تسخیر کرده است. او به عمق احساساتش اشاره میکند و میگوید که کسی نمیتواند به آن فرد نزدیک شود، و تنها اوست که در این راه احساس تنهایی و شگفتی میکند. شاعر از نبودن بهانهای برای ارتباط با آن معشوق ابراز تأسف مینماید و به نوعی از غم و حسرت خود سخن میگوید.
هوش مصنوعی: زمانی که دل من از زیباییهای کسی به شدت تحت تأثیر قرار میگیرد، احساس میکنم که عشق و جذب من نسبت به او، از نازکی و لطافت موهایش هم ظریفتر و عمیقتر است.
هوش مصنوعی: به هیچ کس نمیتوان نزدیک شد و از او یاری خواست، من که هیچ خاصیتی ندارم، پس دیگران هم نمیتوانند به کسی دسترسی پیدا کنند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تا شد دل خسته فتنه روی کسی
باریک ترم ز تاره موی کسی
دست همه کس نمیرسد سوی کسی
من خود چه کسم هیچ کس کوی کسی
خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی
آشفته دل است از غم موی کسی
چون نیست گزیرش ز غمی هر که بود
باری غم دل به شادی روی کسی
مائیم اسیر دام گیسوی کسی
سودائی زلف عنبرین بوی کسی
ذرات جهان شده گرفتار چو من
در قید کمند حلقه موی کسی
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.