|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان عشق و ارتباط عمیق بین دو نفر می‌پردازد. شاعر می‌گوید در زمانی که هیچ چیز وجود نداشت، تنها عشق و وجود آن دو نفر بود که ارزش و معنایی به زندگی می‌بخشید. همچنین، او به مفهوم زمان اشاره می‌کند و در می‌یابد که امروز و دیروز تنها یک مفهوم نسبی هستند و در واقع، آنها همواره در یکدیگر متجلی هستند. در کل، شعر بر اهمیت عشق و حضور شخصی دیگر در زندگی تأکید می‌کند.
هوش مصنوعی: در زمانی که من هیچ وجود واقعی نداشتم، تو تنها چیزی بودی که برایم ارزشمند و مهم بودی. عشق و نفع من تنها از تو نشأت می‌گرفت.
هوش مصنوعی: امروز و دیروز هر دو به زمان گذشته و آینده اشاره دارند و وقتی نه دیر بودن بد است و نه زود، یعنی من و تو همیشه در کنار هم بودیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آن دم که نبود بود من بودم و تو
سرمایه عشق و سود من بودم و تو
امروزودی از دیری و زودی است و چون
نه دیر بد و نه زود من بودم و تو
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.