من نخواهم خرید کبر کسی

کاولش نطفه ئی بود مذره

و آخرش جیفه ئی شود قذره

و او همه عمر حاصل عذره

ای زده صد طعنه شمع روی تو بر مشعله

آتش افتاده ز تاب عارضت در مشعله

تا نمییابد فلک پروانه از شمع رخت

بر نمیافروزد از خورشید خاور مشعله

از فروغ شمع رویت بزم میگیرد صفا

[...]

ابن یمین منم که بآیات بینات

در ملک نظم کرده ام اثبات داوری

در سخن برسته فضل ار بها کنم

گردد عطاردم بدل و دیده مشتری

گر آمدی نبی ز پس مصطفی بخلق

[...]

اگر من پنج روزی بالضروره

براه ناسزائی میزدم پی

مپندارید کان بود اختیاری

که هست اندر مثل آخر دوا کی

مرا خورشید دولت چون فروشد

[...]

الا ای نسیم صبا از ره لطف

گذر کن بخاک در شهریاری

که بوسد ز بهر شرف پای تختش

کجا باشد اندر جهان تاجداری

زمن عرضه کن اینسخن گر توانی

[...]

الهی زبان مرا در سخن

روان دار پیوسته بر راستی

بمعنی بیارای چون ز اولم

به نیکوترین صورت آراستی

نگهدار اعمال ما را از آن

[...]

ای دل برو مقلد احکام شرع باش

کز یمن آن به عالم تحقیق وارسی

تقلید شرع نیز به تحقیق می‌کشد

این را مثال با تو بگویم به پارسی

معنی یکی‌ست گرچه به صورت دو انداز آنک

[...]

ایدل ز پی جهان چه پوئی

وز زحمت جسم و جان چه جوئی

گر خار بگیردت سر دست

بگذر ز گل ایفلان چه بوئی

رو دست تهی چو گربه می لیس

[...]

اگرچه رزق مقسوم است می‌جوی

که خوش فرمود این معنی معزی

که یزدان رزق اگر بی‌سعی دادی

به مریم کی ندا کردی که هزی

آخر کری کند که ز بهر دو روزه عمر

مغرور جاه و نعمت دنیا شود کسی

یا از برای یک شکم نان نیم سیر

گردد غریق منت احسان هر خسی

آزاد باش و قانع و راضی بحکم حق

[...]

ای خردمند اگر همی خواهی

که شوی شهره در نکو کاری

جهد کن تا غلام و خدمتکار

بیش از ابناء جنس خود داری

زانکه روزی یک بیک ایزد

[...]

اگر خاطرت میل کاری کند

کزان کار داری امید بهی

ازین پیشتر عاقلان گفته اند

فارسل حکیما و لا توصهی

ای پیک پی خجسته نسیم سحرگهی

لطفی کن از برای دل خسته رهی

بگذر بدانجناب که از لطف صاحبش

یا بی نشان خلد چو در وی قدم نهی

یعنی جناب حضرت شاهی که می نهد

[...]

ای باد خوش نفس گذری کن ز راه لطف

بر خاک در گهی ز فلک جسته برتری

یعنی جناب حضرت شاهی که زیبدش

بر سروران عرصه آفاق سروری

سلطان نظام دولت و دین آنکه چون خلیل

[...]

ایدل ار داری هوای سروری پاشنده باش

بر جهان ابراز چه سرور باشد از پاشندگی

بر زبر دستان چو خوشه سرکشیت ار آرزوست

پیشه کن با زیردستان دانه وار افکندگی

گر ز سوز تشنگی جانت بلب خواهد رسید

[...]

از من که می‌برد سوی دستور خافقین

رمزی در آن شکایت ایام منطوی

والا علاء دولت و ملت محمد آنک

لطفش شکست رونق اعجاز عیسوی

خورشید چون به سایهٔ رای وی اندر است

[...]

اوستاد شعر ابن یمینست امروز

که بشاگردی او گشته عطارد راضی

حال را همچوویی نیست بشیرین سخنی

به ازو نیز نبودست بعهد ماضی

صدق دعویش چه محتاج گواهست آخر

[...]

انقدر از متاع دنیاوی

که کفاف تو باشد ار طلبی

هم بفتوای عقل معذوری

هم بقول محمد عربی

زین فزون گر طلب کنی چه بود

[...]

اگر چه ابر بلای سپهر زنگاری

فشاند بر گل زردم سرشک گلناری

هنوز همت ما سر بدان فرو نارد

کزو برم بر کس قصه ستمکاری

دلا نصیحت ابن یمین بجان بپذیر

[...]

آسمان زیر پای خود آرد

هر کرا هست همت عالی

وانکه باشد خسیس طبع و لئیم

سر فرو آورد بحمالی