ز حُسّاد ایمن مباش ای عزیز

که با دوستان دشمنت هست نیز

به پرهیزگاری زبان‌شان ببند

که پرهیزگار ایمن است از گزند

اگر چند باشی ز عیب و عوار

[...]

در اخبار برمک چنین یافتم

که بر آلشان آفرین یافتم

که یحیای خالی به رسم جهان

غرض داشتی با یکی در نهان

حسود از بزرگان معروف بود

[...]

مکن تکیه بر دانش و عقل و رای

به دعوی منه در هنر پیش پای

مشو غرّه گر خدمتی کرده‌ای

وگر در تنم جهان خورده‌ای

مگو دارم از راه خدمت حقوق

[...]

به بغداد بُد شاعری کامکار

شد از جعفر برمکی نامدار

سخن گوی و درّاک و حاضر جواب

زبانی چو آتش حدیثی چو آب

جو تیغ زبان در سخن راندی

[...]

طمع را در اشخاص تأثیرهاست

که در هر یک اصناف تدبیرهاست

کند دشمنان را به تدریج دوست

که آن بهترین خاصیت های اوست

کند نیز بیگانه را آشنا

[...]

براهیم چون خان و مان می گذاشت

یکی خوب منظر جگر گوشه داشت

پس از مدتی چون پسر مرد شد

ز دنیا دلش بی پدر سرد شد

پسر بی پدر شاخ بی‌پر بود

[...]

ترا نامرادی مراد است و بس

چو تو نیستی اتحاد است و بس

ملک را شناسندگان جهان

به اطراف در، آشکار و نهان

بدانند از همنشینان او

[...]

سلیمان گذر کرد بر کشوری

ز هرنوع در مو کیش لشکری

به راهی که لشکر گذر یافتند

گروهی ز موران خبر یافتند

به اجماع پیش سلیمان شدند

[...]

ز خود طیره هرگز دل پادشاه

مکن تا نیابد شدن عذر خواه

که در عذر بسیار آفت بُوَد

که در هر یکی صد مخالف بود

بُهش باش تا نبود از عذر پاک

[...]

به تبریز دیدم جوانی سخی

که میخواندنش مشایخ اخی

ز بیرون شهرش مقامات بود

به خدمت ملازم در اوقات بود

به یک موضعش خانقه ساخته

[...]

از آن جمله این بود یک داستان

که بر گفت از سیرت راستان

که پیری درآمد بناگه ز راه

نشان خواست از خادم خانقاه

به عزّت در آورد و بنشاندش

[...]

یکی مرد حلّاج بودی ندیم

برافکنده بنیاد امّید وبیم

نه ننگش گریبان گرفتی نه نام

به دنیا برافشانده دامن تمام

نه از دار خوفش نه از تیغ باک

[...]

در ایّام کسری روشن روان

که عدلش متین بود و حکمش روان

ستاره‌ شناسان آن روزگار

مگر بازگفتند با شهریار

که یک هفته بارندگی ها بود

[...]

خدایا خطاهای ما در گذار

زتو یک نظر وز چو ما صدهزار

جهانی گنه رحمتت در دمی

بیندازد از گردن عالمی

به بیچارگی کرده ام دست پیش

[...]

شنیدم که تاج النّسا رابعه

که فرمان حق را بدی تابعه

کمابیش یک هفته چیزی نیافت

زتاب شره اندرونش بتافت

شب آمد به بیچارگی تن بداد

[...]

عزیزی که با فقر پیوند داشت

یکی خوب شایسته فرزند داشت

در آن بد که عزم معالی کند

دل از مهر فرزند خالی کند

مگر از سر کوچه ای می گذشت

[...]