مگر پیری ز پیران رسیده

طلب میکرد مردی راز دیده

یکی پیری بزرگی با ادب بود

ز شوق دوست دائم در طلب بود

بسی در عین طاعت کرده کوشش

[...]

همه ملک جهان پیش تو هیچ است

همه همچون طلسمی پیچ پیچ است

همه زان تو است و تو منزّه

دریغا چون بری در این سخن ره

همه زان تو است و تو فنائی

[...]

همه رسوائی عالم از او دان

بقول حق ازو رویت بگردان

مبر فرمان او و شاد دل باش

بکل فارغ ز نقش آب و گل باش

مبر فرمان او و زو تو بگریز

[...]

حدیث خوش دمی شیطان نگوید

همیشه جمله را آزار جوید

چه گوید هرچه گوید ناصوابست

همه کارش در اینجا خورد و خوابست

بجز خمر و زنا کاری ندارد

[...]

توئی آدم از ذات حق نموده

بسی گفته اناالحق هم شنوده

درون جنّت جان بودی ای دل

کرا بر گویمش اینزار مشکل

که تا چون بود احوالت در آنجا

[...]

حقیقت بشنو از اسرار او تو

چه اندیشی هم از کردار او تو

حقیقت بود او دانسته اسرار

که دائم دیده بُد اعیان اسرار

همه اشیاء بر او بود روشن

[...]

مگر ابلیس را دید آن سرافراز

سؤالی کرد کای اندر جهان ساز

همه کار جهان از تو نظامست

که بود تو ز عشق کل تمامست

تو داری ملک دنیا جمله در دست

[...]

جوابش داد کای پیر گزیده

چرا گوی سخنهای شنیده

چو میپرسی مرا از عین اسرار

شنیده کم بگو اینجا بگفتار

ز دیده گوی تا من دیده گویم

[...]

منت حیران و لعنت باز مانده

نمود عشقت اینجا باز خوانده

چودیدم رویت اینجاگاه پنهان

مرا این لعنت تو بس بود آن

که در کوی تو باشم لعنتی من

[...]

صفات و ذات با هم خلوتی ساخت

نمود آدم از خود کل بپرداخت

صفات عشق و عقل وجان و تن بین

نمود ذرّهها راتن به تن بین

که در وی جمع شد در چل صباح آن

[...]

تو ذاتی در صفات آدم نموده

از آن دم خویشتن این دم نموده

تو ذاتی در صفات آدم چرائی

که حق مطلقی ز آن دم خدائی

خدائی لیک بر صورت نمودار

[...]

چو آدم در بهشت جان نظر کرد

نمود خویشتن زیر و زبر کرد

بهشت و حور را میدید و رضوان

طلب میکرد بود بود جانان

بهشتش پیش همچون ارزنی بود

[...]

دریغا ره نمیدانی چه گوئی

که سرگردان شده مانند گوئی

در این میدان چو گوئی در تک و تاز

شدی اکنون و مر چوگان بینداز

در این میدان چو گوئی مینبردی

[...]

ندا آمد درون جسم و جانش

ورا بنمود کل راز نهانش

که ای آدم چرا هستی تو تنها

که من باتودرم اینجای یکتا

چو من با تو درون جسم و جانم

[...]

ز پهلوی چپ آدم عیان شد

نمود جزو و کل دیگر نهان شد

چو جبریل اندر آن بد در نظاره

یکی صورت دگر شد آشکاره

عجائب صورتی در دیگر اسرار

[...]

دلا بگذر ز خود وندر فنا شو

عیان انبیا و اولیا شو

ز دیده گوی وز تقلید مگرو

دگر اسرار آدم نیز بشنو

توئی آدم بحوّا بازماندی

[...]

خطاب آمد که آدم چندگوئی

درون بنموده رویم چند جوئی

بگو تا چند گوئی در بهشتم

که من تخم شما اینجا بِکِشتم

ز حدّ بگذشت اکنون گفت اینجا

[...]

خطابی کرد آدم کای دل و جان

بگو با من کنون این راز پنهان

که خاتم کیست تا من باز دانم

که شد تازه از این روح و روانم

که باشد مصطفی یا رب مرا گوی

[...]

چنین گفت ای خدای حی رحمان

کریم و قادر و دانا و سبحان

خداوند جهان و جان تو باشی

حکیم و قادر و دیّان تو باشی

بحق ذات پاکت یا الهی

[...]

بهرجایی روان کز عشق میشد

دمی کآنجای آدم را همی شد

تماشای بهشتش هر زمان بود

که آدم ز آفرینش جان جان بود

چو آدم سوی عدن آمد ز شادی

[...]