ساقیا باده چو ریزی به قدح بهر طرب

کی طربناک شوم گر نرسانیش به لب

عجب آن نیست که از لعل تو یابیم حیات

بی لبت اینکه بود زندگی اینست عجب

زر خرید تو بود یوسف مصری در حسن

[...]

شگفت چون گل رخسار ساقی از می ناب

بنای زهد من از سیل باده گشت خراب

مرا که نقد دل و دین برفت در سر می

ز نام و ننگ درین کهنه دیر خود چه حساب

بنوش باده و دیوانه باش در عالم

[...]

ز تب مباد صداعی بدان جوان یارب

که صدقه سرش این پیر ناتوان یارب

ز هجر یارب و افغانم از فلک بگذشت

توام خلاص نمایی ازین فغان یارب

رسید یا رب من شام غم به مجمع دیر

[...]

چون به دیر آمد ز بهر خم شکستن محتسب

شد دل رندان چو چشم شوخ ساقی مضطرب

اجتناب افتاد اهل دیر را از وحشتش

اهل دین نبود عجب گشتن ز شیطان محتسب

آفتش افکند در دور حریفان انقلاب

[...]

زهی قد و عذارت سر به سر خوب

به خوبی بنده حسن تو هر خوب

اگر لطفست اگر جور از تو چونست

که هر کارت بود از یکدگر خوب

وفا از سرو قدان باشد آن نوع

[...]

من وز هجر مهی ناله و فغان هر شب

فغان و ناله رساندن بآسمان هر شب

ز عشق تازه جوانی بگو چه گشت رسید

هزار جور باین پیر ناتوان هر شب

پی نظاره به کنجی نهان شوم که رود

[...]

به مستی در دلم گردد خیال روی یار امشب

که سازد هر زمان در گریه‌ام بی‌اختیار امشب

به حالم شمع را گر دل بسوزد گو سر خود گیر

که در هجران مرا تا صبحدم اینست کار امشب

خیال آن پری دارد بدان حالم که می‌خواهد

[...]

منم و میکده و مغبچه مست امشب

هر دم از مستی او داده دل از دست امشب

چون پری هر نفس از جلوه مستانه او

کرده چون اهل جنون نعره پیوست امشب

دست چون طره گهی بر ذقنت کرده دراز

[...]

ما هم از بزم صبوح آمد برون مست خراب

جلوه گر افتاد و حیران چون ز مشرق آفتاب

رفت اهل انجمن هر سوی چون انجم فرو

چشمشان شد صبحدم چون چشم نرگس مست خواب

او مرا چون دید سرمستانه کرده عربده

[...]

مطلب صبح ازل طلعت درویشان است

مخزن نقد ابد خلعت درویشان است

شمع خورشید که گلزار ازو شد روشن

گلی از بزمگه نزهت درویشان است

جام جمشید کزو کار جهان است عیان

[...]

ای بگه جلوه قامت تو قیامت

آن قد رعنا قیامت است نه قامت

گاه خرامت هزار جان بدر از تن

گر برود گو برو تو باش سلامت

بی تو دمی گر زنم مردن ازان به

[...]

خیال مغبچگان تا درون جان من است

بکوی دیر مغان ناله و فغان من است

کمند زلف بتی این که ساختم زنار

درون دیر بهر بزم داستان من است

به بین بصافی ساغر درو به حمرت می

[...]

چو سرخوشم دگر ای پیر دیر از کرمت

خوش است گر سر خود بر ندارم از قدمت

چه عیب دم‌به‌دم ار خاک کوی دیر شوم

ز نشئه‌ای که دهد بادهای دم‌به‌دمت

گناه آتش عشق ای فرشته پر منویس

[...]

کار در دیر به غیر از جستن آن ماه نیست

کش ز اهل خانقه جستم یکی آگاه نیست

یک قدح خوردم که شد دود از دماغم سوی چرخ

چرخ گو خون خور ازین معنی که دود آه نیست

هر سفال کهنه در دیر مغان شد جام جم

[...]

ز بس که مستی عشقم ز شرح بیرون است

می است اشک جگرگون مگر که او چون است

شراب را بود آن گونه زان گل‌رخسار

نه گونه رخ او از شراب گلگون است

کمال عشق من و حسن بی‌نهایت او

[...]

ساقیا می ده که از هشیاریم دیوانگی است

میکند مجنون و ما را از تهی پیمانگی است

عاقبت بیگانه اند این آشنایان خرم آن

کش طریق آشنایان جهان بیگانگی است

مرد آن نبود که آرد چار زن را در نکاح

[...]

جفا و جور توام بر دل است و لطف عنایت

به شکر آن نتوانم ادا چه جای شکایت

پی صبوح شب تیره ره به میکده بردم

مگر که همت پیر مغان نمود هدایت

ربود هوش دلم را به عشوه مستی ساقی

[...]

می آینه گون صاف و قدح آینه فام است

جز عکس رخ یار درو دان که حرام است

چو ساقی مهوش قدحت عشوه‌کنان داشت

تقوی چه حکایت بود و زهد کدام است؟

از آب می و دانه نقل است همانا

[...]

گوشه میخانه امن و مستی یاران خوش است

چون صراحی گریه‌های تلخ میخواران خوش است

واعظ افسرده از غوغا رماند مرغ حال

از هجوم عشق فریاد دل‌افکاران خوش است

جام لعل کامکاران نیست آن مقدار خوش

[...]

در دلم آتش محبت اوست

آب چشمم ز دود فرقت اوست

نیست دود دلم به هیئت سرو

از دلم رسته سرو قامت اوست

لب لعلش که شد می‌ْآلوده

[...]