به مستی در دلم گردد خیال روی یار امشب

که سازد هر زمان در گریه‌ام بی‌اختیار امشب

به حالم شمع را گر دل بسوزد گو سر خود گیر

که در هجران مرا تا صبحدم اینست کار امشب

خیال آن پری دارد بدان حالم که می‌خواهد

که رو بر کوه و صحرا آورم دیوانه‌وار امشب

تماشا را شده همسایگان بر بام‌ها حیران

که این مجنون دگر از گریه گشته بی‌قرار امشب

اگر آب سرشکم غرقه سازد ناصحا از پند

زبان کوتاه کن ما را دمی با ما گذار امشب

ملولم از حیات ای دل عجب کز کاروان عمر

نخواهد بر غریبستان به عقبی بست بار امشب

مده جام شراب ای ساقی دوران که می‌خواهد

که از جسم حزین فرقت گزیند جان زار امشب

هزاران شب رسید ای فانی از هجران به روز اما

نبیند روی روز ار خود بود چون من هزار امشب